mrscomet yazar profili

her gün üçüncü sayfaya haber olanların hikayesi. kıyas yapmayı hiç sevmem, ama demirkubuz filmleri arasında en sevdiklerimden biri oldu.
modern dil, arabesk hikaye...
isa ve meryem...
bir filmde sadece isimler bile hikayeyi farklı bir yere götürebilir.
insan varoluşsal kötü müdür, yoksa sonradan mı evrimleşir?
suç işlenmese de kişi suçlu mudur? daha da önemlisi suçluluk duyar mı?
işlenmeyen suçun cezası çekilir mi?
sorular sorular...

kıskanmak adına en çok yakışan filmlerden biri sanırım. bu tema filmin her noktasında, her karakterde farklı şekillerde ortaya çıkıyor. demirkubuz sinemasının dokusuna çok yakın değil aslında, ama bir bakıma tam da yönetmenin yapacağı türden bir iş gibi.
nergis öztürk mükemmel.
berrak tüzünağaç’ı normal hayattaki ses tonuyla izlememek de çok güzeldi. filmlerde böyle konuşabiliyorsa normal hayatta da konuşabilir. elleri kolları sürekli oynarken garip konuşma şekliyle söylediklerine odaklanamıyorum. çok güzel kadın o ayrı.

masumiyet, kader filminden çok daha önce çekilmiş, fakat kader’in devam filmidir. tersine film çekimi.
zeki demirkubuz’un klasikleri yorumlama tutkusundan doğan bir başka filmidir.
budala ve belki bir miktarda suç ve ceza’dan.
ben fazlasıyla sevdim.
bir zeki demirkubuz filmidir.

hani kafanız bozuk olduğunda elinizin altında bir kitap vardır, hep açıp onu okursunuz, çünkü size o anlarda en iyi gelen hep o kitaptır. işte bu film, benim için o elinizin altındaki kitap gibi.
20 yıl ve iki insan...
iki arkadaş olarak başladıkları ilişkide, aslında hiç tam olarak arkadaş kalamamış, ama asla da sevgili olamamış iki kişi.
belki de boşa geçen 20 yıl ve tam kavuştular derken gelen büyük trajedi.
insanın içini sızlatan bir dram.
bir kitap uyarlaması olan filmin başrollerinde anne hathaway ve jim sturgess var.
yönetmeni lone scherfig.
kitap yazarı david nicholls.
2011 yapımı, dram/romantik olarak geçer.

insanlar filmlerde hep sahip olmadıkları maceraları ararlar, ancak hayat bir rutindir. istanbul kırmızısı bir rutini anlatır. gerçekleri...
film zaten sevdiğim istanbul'u ne kadar sevdiğimi hatırlattı. gerçekten de bütün gerçeğiyle güzel istanbul'un filmi olmuş.
mehmet günsür var olan gerçeklikteki en güzel ayrıntıydı belki de. az, ama aslında filmin her yerindeydi de...
halit ergenç'in filmin her karesinde olması gibi enteresan bir durum da vardı. enteresan, ama hoş bir detay...
tuba büyüküstün'e bittim.
filmin yapım yılı 2017. türü dram.
yönetmeni ferzan özpetek.

oona o’neill tarihteki en sevmediğim kadın olabilir. j.d. sallinger 2. dünya savaşı için gittiğinde, onu bekleyeceğini söyleyip, koşa koşa charlie chaplin’le evlenmiş. üstüne 8 çocuk yapmış, sallinger’ı mahvetmiştir. evlendiğinde kadın 17, şarlo 54 yaşındadır.
ünlü çavdar tarlasında çocuklar’ın yazılma sebeplerinden biri de bu kadın. tarih hep tekerrür eder. görüldüğü üzere de peri masallarının aksine hep kötüler kazanır.
amerikalı oyun yazarı eugene o'neill'in kızı.

bir yıldız doğuyor, fakat diğer tarafta bir yıldız sönüyordu sanki.
muazzam! sadece müzikleri için bile izlenebilir. bradley cooper ve lady gaga başroldeler.
yönetmeni bradley cooper.
türü müzikal-romantik.
yılı 2018.

müslüm gürses’in müziği bana hiç hitap etmedi. hala da etmiyor, fakat büyük bir sanatçı olduğunu her zaman kabul etmişimdir. ne haddime zaten. açıkçası filmin senaryosunu hakan günday yazmasa bu filmi izlemezdim. iyi ki hakan bey yazmış. şairane olmuş.
müziğinden zorlu bir hayat yaşamış olduğunu çıkarmak çok zor olmasa gerek, fakat yaşamış olduğu hayatı izlemek şok ediciydi.
bir insanın hayatı tek bir günle, tek bir anla değişebilir mi? müslüm gürses’in hayatının özeti buymuş. şarkılarını söylemiyormuş, gerçekten yaşıyormuş. hayatlarında büyük trajediler olan insanlar, büyük izler bırakabilirler. müslüm gürses’in yaşamak zorunda kaldıkları için çok üzgünüm. yine de bütün o yaşadıkları onu ‘müslüm baba’ yaptı.
timuçin esen’in, hollywood’da olsa ödül alacak seviyedeki oyunculuğuna da ayrıca bittim. bazen onun rol yaptığını unutup, karşımda müslüm baba varmış gibi hissettim. muazzamdı.
son olarak müslüm gürses’in güzel kalbi için ekstra sevgi birikti içimde.
allah rahmet eylesin. bu büyük, özel ve önemli insan için...

winnie the pooh’un yaratılışı, yazılma hikayesi.
bütün dünya’yı etkisi altına alan, çocuk ya da yetişkin fark etmeden herkesin severek okuduğu hatta izlediği winnie’yi yaratan yazar, çıkış noktası olarak küçük oğlunu kullanmış. evet, açıkça kullanmış. çocuğunun hayal gücü ve mutluluğundan faydalanarak, mutlu bir kitap yaratmış. sonuç olarak dünya’nın en mutlu kitabını yazmış. bütün dünya çocuklarını mutlu etmiş. bir kişi hariç. kendi oğlu billy moon... aslında christopher robin gerçek adı, ama onu sevmiyor. kullanmıyor. yine de dünya onu bu isimle tanıyor ve ona böyle sesleniyorlar.
bana kalırsa bu film; winnie, piglet, iyor ve tigger’ın hikayesi değil, berbat aile olmanın nasıl bir şey olduğunun 2 saatlik anlatımı gibiydi.
her neyse, güzel filmdi. yarım saat temiz ağladım.
2017 yapımıdır. dram türündedir.
başrollerinde margot robbie, domhnall gleeson, will tilston yer alır.
yönetmen simon curtis.

öncelikle bu filmi deneyimleyebilmeme neden olan kişilere teşekkür etmek istiyorum. filmi izlemek değil, deneyimleyebilmek diye tarif ettim. çünkü bu insanı bir seviye yukarıya taşıyan bir film. bu filmi izledikten sonra aynı yerde kalmak zor.
freddie mercury ve tabii ki queen’i öylece izleyebilmek hayallerimin ötesinde bir zevkti. bütün sevdiğim adamların ben doğmadan önce ya da ben daha müziklerini keşfedemeden ölmeleri çok büyük şanssızlık! freddie mercury’i sahnede bir kez olsun canlı canlı izleyebilmek için kalan ömrümün 5 ylını veririm. the beatles için de 10 yıl... geriye pek bir şey kalmıyor gerçi. bu umurumda olmazdı. böyle bir deneyim için değer bence.
bu filmi tekrar tekrar izleyebilirim. böyle muhteşem bir film olması...
freddie mercury’nin tarzı, sesi, müziği... mucizevi!
tavırlarına, zekasına bittim! ve ölümü... beni derinden etkiledi.
erkeğin bir başka erkeği sevmesi ya da kadının bir başka kadını sevmesi neden bir türlü kabullenilmiyor, anlamıyorum. anlayamayacağım da! lütfen insanları rahat bırakın diye de haklı çıkışımı yaparım.
film 2018 yapımıdır. müzikal/dram olarak geçer. rami malek en iyi erkek oyuncu oscar'ını kazanmıştır.
yönetmenler bryan singer, dexter fletcher.

orijinal adı aslında “raw” olan filmi grave olarak da bulabilirsiniz. bu filmi izlerken yaşadığım deneyimi başka hiçbir filmde yaşamadım. ciddi anlamda sağlam bir mide gerekiyor. en baskın teması yamyamlık gibi görünen film, aslında bir tür kendini bulma hikayesidir. inanılmaz!
her gün karşınıza çıkabilecek türde bir film değil. izlerken filmi çok kez durdurmak zorunda kaldım. çünkü benim yeterince sağlam bir midem yok.
yine de mutlaka izlemem gerekiyordu. izleme merakım fizyolojimi yendi.
filmin sonu bir tür altın vuruştur efendim.

ilk insanların ölmediğini, vampir olduklarını düşünün.
modern adem ve havva hikayesi.
bohem vampirler...
ne aşk ama!
orijinal adı only lovers left alive.
başrollerinde tilda swinton ve tom hiddleston oynuyorlar.
2013 yapımı filmin türü romantiktir.
yönetmen koltuğunda muhteşem jim jarmusch var.

film bittiğinde bir süre öylece bekledim. bana kalırsa asıl korku filmi budur. uzun süre etkisinde kalınan filmlerden.
laura dern muhteşem bir kadın. muhteşem bir oyuncu. ama ona eşlik eden küçük hanım beni dehşete düşürdü, kendisine hayran bıraktı. bazı şeyler doğuştan geliyor sanırım.
film gerçek bir hikayeye dayanıyor. çarpan, sarsan, hayrete düşüren sahnelerle dolu. bazı sahneleri izlerken yumruklarımı sıktım. çocuk istismarı korkunç bir şey! benim izlemeye tahammül edemediğim şeye yıllarca katlanan çocuklar var. düşündükçe nefes alamıyorum.

2018 yapımı filmin türü dram/gerilim olarak geçiyor.

bizde ‘yakalandın’ olarak çevrilmiş.
çok eğlenceli bir film.
filmin konusu şöyle ki, bir grup çocukluk arkadaşı 30 yıl boyunca her mayıs ayında ebelemece oynuyorlar. içlerinden bir tanesini hiç ebeleyememişler. jerry’yi (ebelenemeyen) düğün gününde savunmasız yakalamak için ortaklaşa plan yapıyorlar.
işin en güzel kısmıysa şu: film gerçek bir hikayeye dayanıyor. dünya üzerinde çok çatlak, ama muhteşem insanlar yaşıyor.
jon hamm yakışıklılığı diyorum.
2018 yapımı filmin türü komedi.

bir gen sorunuyla doğan, sayısız ameliyat geçiren ve dolayısıyla evde eğitim gören bir çocuğun, diğer çocuklar gibi okula başlaması anlatılıyor. hayat bize muhteşem bir aile vermiş olsa bile çevrenin hayatlarımıza etkisi korkunç. lütfen insanları kusurlarıyla kabul edelim.
böyle filmleri izleyince çok üzülüyorum. bir çocuk bunları yaşamamalı diyorum. çünkü o sadece bir çocuk diyorum.
bazı şeyler çok fazla, altından kalkamayacağımız kadar fazla...
2017 yapımı film, dram türündedir.
başrollerini julia roberts ve owen wilson paylaşıyorlar.

javier bardem’li, jennifer lawrence’lı gerilim dozu yüksek film... her anı merak uyandırıyor. çekimler şahane! film ilerledikçe gerilim dozu daha da artıyor. filmde verilmek istenen biraz karışık anlatılmış.
gerilimi sizi aldatmasın, korku filmi değil. psikolojik gerilim demek çok uygun olur bu noktada. oyunculuklar baş döndürücü! herkes işini olağanüstü yapmış.
izledikçe, olaylar geliştikçe filmin film olduğunu unutuyorsunuz. sanki tüm yaşananlar o sırada oluyor ve siz müdahale etmek istiyorsunuz. sesinizi duyan yok ve bu biraz sinir bozucu.
filmin garip bir çekiciliği var ve asla bırakamıyorsunuz.
özetle bende iz bıraktı diyebilirim.
ak büyücümüz gandalf gibi direkt kartalları göndermeyip, uzun yolu seçerek anlatmayı uygun gördüm. çünkü orta dünya’da biz böyle yaparız. teşekkürler.

bir darren aronofsky filmidir.
film 2017 yaapımı.

öncelikle oyuncular göz kamaştırıyor. sevdiğim kadınları topladıkları bir filmden nefret etme şansım var mı?
cate blanchett’e biterim. onun o maskülen havası yok mu? bayılıyorum. canım galadriel'dir.
helena bonham carter! nevi şahsına münhasır kişilik! marla singer’ım!
sarah paulson! ahs’nin her şeyi! bel kemiği. muhteşem bir kadın.
sandra bullock! yılların sandra’sı. kendisine bayıldığımı söyleyemem, fakat filme çok yakışmıştı.
anne hathaway! o gözler, o bakışlar! o kocaman ağız! cidden şahane bir oyuncu. kedi kadınımız!
rihanna! eh, rihanna işte. bazı insanların bazen sadece adının geçmesi bile yetiyor.
muhteşem bir film değil. diğer ocean filmlerine kıyasla hırsızlık teknikleri çok aşağıda kalmış. basit ve ayrıntısız bir senaryoydu.
ancak! met gala...
kabul edelim ki şahane bir fikir olmuş. met gala’yı izlerken bütün o yıldızları görmek çok hoştu.
eğlenceli, keyifli, bol yıldızlı...
2018 yapımı, komedi/suç türünde.
gary ross yönetmiştir.

patrick melrose mini dizi, azar azar tüketmek gerekiyor.
1.bölümde benedict cumberbatch’ın seyirciyi esir alan muhteşem oyunculuğuna şahit oluyoruz.
uyuşturucu müptelası biri ancak bu kadar iyi resmedilebilirdi. kelimeler yetersiz kalır. şairane!
2.bölümde mr. cumberbatch sırasını hugo weaving’e devretmiş. bu bölüm patrick’in çocukluğunda geçiyor. hugo weaving inanılmaz başarılı. rolünün hakkını vererek, karakterini taçlandırmış. itiraf ediyorum ki çok gerildim. bir baba çocuğuna bütün bunları nasıl yapabilir? bu bölümle ilgili sayfalarca konuşabilirim, cidden! çok durağan gibi giden bir dizi, ancak yaşananlar bana küçük bir kalp krizi geçirtmeye yetti. hugo weaving gerçek bir efsane. karakterinden ölesiye nefret ettim. bunu başarabilmesi harika bir oyuncu olduğunu gösterir.
dizi 2018 yapımıdır ve dram türündedir. ayrıca bir kitap uyarlamasıdır.

filmde yine en sevdiğim şeylerden biri anlatılıyor. rutin...
bir rutini anlatmak marvel çekmekten çok daha zor gerçekten. bir rutini anlatmaktan daha zoru, onu izletebilmek... nuri bilge ceylan farkı diyelim. bütün saygımla efendim.
2018 yapımı, dram türündeki filmimizin yazanı da yöneteni de nuri bilge ceylan bey'dir.
doğu demirkol, hazar ergüçlü, murat cemcir ve bennu yıldırımlar başrolde.

deadpool marvel dünyasının kendisiyle dalga geçtiği, absürt komedi dokunuşlarıyla bezeli, eğlenceli, asla sıkmayan filmidir.
ryan reynolds şahane bir oyuncu. karaktere yakışmış. çok şeyler katmayabilir, ama kafanızdaki sorunlara 2 saatçik ara verdirebilir.