cumhuriyet tarihi boyunca yoksulluk

yok denecek kadar azdır. bir dede vardı. rahmetlik oldu. o yıllarda biz " et yiyemiyoruz, balık yiyemiyoruz, adam gibi giyip gezemiyoruz, 400 km ötemizdeki denizden haberimiz yok, köleler gibi emperyalizme ve yerli uşaklarına sömürülüyoruz" dediğimizde, bize:

" la oğlum! sabaanan gahdığız mı, suğanığız var mı, ekmiyeğiz var mı? yeyin işinize gidin, allah'a şükür edin" demişti.

o yıl bu yıldır ki, bu felsefeyi savunuyorum. türkiye' de yoksulluk yok, nankörlük var! evet.

yahu reisten önce taşı taşa vuruyordunuz be!

ayıptır!

gök tengri reisimize uzun ömürler versin. bir 20 sene daha yaşarsa taş devrine döneceğiz inşallah.

yoksulluk toplumsal bir olgudur. zekat, sadaka çalışana hakettiği karşılığı verme gibi hususlar sağlanabilirse zengin yoksul uçurumu azalır

togg yaptık, şilepten bozma uçak gemimiz var, yüüüüüürük alper ile uzayı fethettik daha ne istiyorsunuz.

gelişmemiş, gelişmeye kapalı toplumlar böyledir , gidin endonezya'ya yada güney afrika'ya dağ köyündeki bir insan alır ağacı biçer , ondan el sanatı ile ilgili bir şey yapar.
bizde ancak bakır göğüm yada keçe döverler.

yapan yok mu var onu da imha ederler.

sanatı yadsıyan toplumlar böyledir.

osmanlının en büyük miraslarındandır.