david noodles aaronson

robert de niro'nun canlandırdığı en duygusal, en çaresiz karakterlerden biridir. film* boyunca elbette duygusallıkla bağdaştırılamayacak pek çok şeyler yapar noodles, ama arkadaşlarına karşı böyle değildir. çocukken sevdiği kızın dans edişini gizlice seyreden çocuk noodles ile hastanede yeni doğan bebeklerin yerini değiştiren çocuk noodles arasında, bu bağlamda, fark yoktur. sadece şartlar değişmiştir. yaşamak için, ayakta kalabilmek için yapması gerekenler, artık çocuk noodles'ın yapması gerekenlerle örtüşmemektedir. hayatı kendisinden çok arkadaşları için yaşamaktadır, arkadaşlarının kendileri için taşımadıkları sorumluluk duygusunu o, onlar adına kendisi omuzlamıştır. en yakın arkadaşının*, daha çocukken gözleri önünde tabanca ile vurularak öldürülmesi, onu arkadaşlarına karşı daha korumacı olmaya yöneltmiştir.

çok büyük acılar yaşamış, ömrü geçmişin muhasebesi ile kahrolarak geçmişken, en sonunda bunca yıl boşuna kahrolduğunu görerek, kahırların en büyünü de yaşamıştır. arkadaşları için yaptığı onca fedakarlığa rağmen, filmin sonunda "arkadaş, bunu arkadaşına nasıl yapar?" dercesine hüzünlü gözlerle, meçhule karışmıştır.

(bkz: once upon a time in america)