dede yadigarı olup hala saklanan şeyler

cep saati.

bastonu,mendilleri

rakı bardağı-tesbih

fotoğraf.

el işçiliğine sahip bir baston

3 adet fötr(bkz: fötr)

ön edit; tlc'de istifçiler programına katılmadım. pikap ve plakları, gaz lambası, kol saati, fotoğraf makinası, kaması, tüfeği, yoğurt makinası.

mumyadır

ölmeden hemen öncesinde içini şekerle doldurup gönderdiği plastik bardak.
çocuktum, mutlu etmek için düşünüp göndermiş, bir kaç gün sonra öldüğünü öğrenmiştim.
evde birileri görünce tuhaf tuhaf bakıyor bardağa, plastik eski bardağın bu köşede ne işi var dermişçesine ama orda çocukluğum var, idolüm var, peşinde kuyruk olup beraber istanbul’u talan ettiğimiz adamın dokunuşu var.

gözlükleridir, tüfeğidir ve yatagıdır efendim hala o yatak o örtü ile aynı şekilde durur.

ayrıca, kendisi kore savasında görev aldıgından benim hep hudutta askelik yapmamı istemiştir.
sans bu ki yazlık bir bölgede tüm postası olarak yapmıstım ve sırf tüfekli resim istediği için( asker dediğin tüfekli olur diyordu) arkadasımın tüfeği ile oylesine bir resim çektirip kaldıgı odaya koskocaman asmıstım, konusamıyordu o donemler ama gözlerindeki o gururu görebiliyordum.
ve ne yazık ki o fotografı asıp helallik aldıktan bir kaç gün sonra kaybettik, şimdi o fotograf odamın bas kösesinde, kendi resmi ile birlikte yer alıyor.
mekanın cennet olsun, koreli!

minik deri bir çantası var, içinde deri ajandası, tesbihi ve içinde metalimsi hoş antika bir çakmağı vardı.ayrica eski bozuk paralar, yillar önce dünyanın parasını verip aldığı kocaman bi radyosu ve gazete kuponlarını biriktirip aldığı ansiklopediler bulunmaktadır. bana göre en özel olan ise deri ajandası. ben doğduktan sonra ajandasının doğum tarihimin olduğu sayfaya çok güzel notlar düşmüş her bir sayfasına şiirler yazmış yetmemiş onunla beraber çekindiğimiz fotoğraflarla her sayfasını süslemiş. ajandanin tek bir sayfasını şans eseri mi boş birakti bilmiyorum, ya da farketmeyerek mi yapti bilmiyorum koca ajandanın sadece bir sayfasi boştur. o boş olan sayfa da 7 mart 2002 tarihi yazılı sayfadır. onun dışında tüm sayfalar doludur. zaten 1 sene sonra 7 mart 2003 tarihinde de dedemi kaybetmişimdir.

bir taş plak ve üç tane tesbih.

şapka, saat, radyo ve fotoğraflar.

daktilo , çifte kırma , verem savaş görevli kartı , kırmızı kaplı kimlik , pasaport , sağlık kimliği , foter , baston , 1 adet atatürk 1 adet chp yaka rozeti , bir kaç el yazılı dilekçe , şemsiye ve her torunu için ayrı ayrı yazdığı kapalı mektup.

içimi sızlatan başlıktır. çok isterdim bir tavlası vardı el yapımı mis gibi kokardı hala burnumdadır kokusu. vermediler bana (hakkım yoktu üvey olduğumdan ötürü sanırım) kayboldu dediler her anısı gibi onu da yok ettiler. en güzel yadigarım onla geçirdiğim anlar kaldı bana da.

dedemin varisi olarak anneme, annemin varisi olarak da bana intikal etmiş vergi borcunun ödendiğine dair makbuz.

yıllar da geçse devlet alacağının peşinde koşuyor ve mirasçısının mirasçısından bile alacağını alıyor. söz konusu makbuzu hem hatıra hem de borcun ödendiğine dair kanıt olarak hala saklıyorum.

29 yaşından beri günlük tuttuğu küçük deri kaplı defterler. onlarca.

deri kılıfı olan antika radyosu.

sevgi, yoğun güzel bir sevgi.

bana olan sevgisi ve bıraktığı o güzel hatıralar.*

he bir de 1. ismim.