değişen herkes bir zamanlar olduğu kişinin yasını tutar

son zamanlarda çokça yaşadığım durumdur. örgü örerken, balkonda sigara içerken ve otobüslerde bunu düşünüyorum sürekli. eski halim sanki farklı biriydi de öldü ve ben onu özlüyorum gibi. bunun bir tedavisi yok maalesef. bence yıkıcı bir durum.

bir yerinde nihai anlama ulaştığımızı ve artık hayatın gerçekleri bize söylediğini düşünürüz. yıllar sonra bunun sadece bir geçiş töreni olduğunu anlar ve kutsadığımız anlamdan utanırız.
bulduğum nihai anlam, bulduğum nihai anlamın bir gün kendini ve beni imha edebilme kudreti.

belki de neden daha önce değişmedim der, değişmediği günlerin yasını tutar.
değişim iyidir ya . dert etmeyin bu kadar.

mesela değiştiğinizde artık etrafınızdaki gereksiz insanlar da gider ve asla yas tutulmayı hak etmezler.

üzülmeyin. siz ilerlediniz. onlar orada kaldı.