deha (film)

dün tiktok da bir parçası karşıma çıktı, hemen açtım izledim. 2017 yapımı çok lezzetli, su gibi akan bir film. aynı yaşlarda yeğenim var, bu kadar benzerler... ben o kıjı yerimmmmm
film neyse de mahkeme sahnelerine takıldım ya; o nasıl bir samimiyet, nasıl bir terazi... bürokrasi yok, kanun, yönetmelik zart zurt yok, hakim arkadaşın gibi, şatafat yok, hed hüd yok .
neyse: 6 yaşında (deha) bir kızın hayatından bir kesit. dayı ve yeğen...

deha(2017)
çocuklar için ilham verici filmler arasından kesitine denk gelip izlediğim başarılı bir yapıt.
içeriğine gelecek olursak: dayısıyla yaşayan 7 yaşındaki kız çocuğunun biraz geçmiş yaşantısında annesinin daha o 6 aylık iken intihar ettiği vakitte kızına kardeşinin bakmasını istemesi.
olaylar çocuğun okuldaki ilk günüyle başlıyor. matematik dehası çıkıyor ve serviste yaşanılan bir olay sonucu dayısı müdüreyle yüz yüze geliyor. müdüre bu çocuğun varlığını fırsata çevirmek isterken dayısı onun normal bir yaşantıya sahip olmasını istediğini dile getiriyor...

spoili kısım (izleyecekseniz okumayın);
kopuk aile ilişkileri kız kardeşinin ölmesiyle daha da kopuyor ama olayi mahkemeye taşımalarına rağmen o rekabeti hep seviyeli ve saygı içinde dürüstçe yaptılar. arada sürtüşmeler oluyordu ama hafiften.
baskıcı ve sınırlayıcı bir anneydi mesela. böyle insanlara tahammül edemezken anne konumunda oluşları o çocuk için çok üzücü.
kadın insandan çok robot gibi. kızının sosyal hayatının, aşk hayatının içine etmiş. ne uğruna, kanıt? sanki çocuğun sosyal hayatı olsa, sevdiği olsa beyni gerileyecekmiş gibi davranıyorlar. kendi açısında o durumlar zaman kaybı ama dediğim gibi kendi açısından. önemli olan çocuk açısından nasıl olduğu olmalı, sonuçta hayat onun ve o bir çocuk? üstün zekalı olması onun çocuk olduğunu ve sosyalliğe ihtiyaç duymayacağı anlamı taşımıyordu. kadının hırsı ve bundaki kararlığı çok iğrençti.
dayısının onu koruyucu aileye bırakma olayında neredeyse ağlayacaktım. insanların sevdiklerini zorundalıkla ve yoktan yere(ortada bir ihanet ya da başka kötü bir olay yoksa) bırakması cidden zor.
filmde bireyler arasında çok bağırma olayı yok. bana çok sakin ve saygılı geldiler. laf sokulsa bile bu sakinlikle yapılıyor. bu hoşuma gitti.
kadının kızını kaybetmesine ve o albümdeki üzgün, yalvaran bakışlarına rağmen düzelmeyip bu sefer torununa (sırt çevirdiği) aynı sonu yazmaya kalkışması sinirlerimi bozdu. insan biraz akıllanmaz mı dedirtiyor ama o bir robotik insan hah. yüksek zekalı olupta sosyal ve duygusal zeka da o kadın aptallarla yarışabilir. mantık kısmı resmen diğer zekalarını öldürmüş gibi davranıyor.
normallik, mutluluk.
ayrıca denk geldiğim kesit "sana özel kahvaltı hazırladım." kısmıydı orada kahkaha attım ve kızım mimikleri çok iyiydi.