delibal

tamamen abartıdan ibaret olduğunu düşündüğüm bir gençlik aşk filmi. olayların kopuk ve hastalık evresinin eksik anlatıldığını düşünüyorum. sonunda ağlayan varsa da filme vurmasın ağlayası vardır ağlamıştır.

kore yapımı bir film daha çok güzel kore versiyonu.turk versiyonunu çok sevemedim sadece sondaki çağatay ulusoy'un veda mesajına ağlamıştım bide şarkı hoşuma gitti gerisi çok yapmacık geldi .

en ufak şeye ağlayabilen sulugöz biri olarak bu film sadece çok hafif gözlerimi doldurmuştu diye hatırlıyorum. neden bu kadar abartıldı anlamış değilim, genele hitap etti herhalde.

25 aralık 2015 tarihinde vizyona giren türk filmi.
filmin yönetmenliğini ali bilgin yapıyor.
başrollerinde çağatay ulusoy,leyla lydia tuğutlu, hüseyin avni danyal,mustafa avkıran oynuyor.
film, biri varlıklı ve çağdaş, öteki orta direk ve muhafazakar iki ailenin çocuklarının aşk hikayesini anlatıyor.
varlıklı ailenin çocuğu mimarlık okumaktadır. kılığı kıyafeti ile tam bir mimardır.
çağatay ulusoy bu filmde en yakışıklı mimar olmuş olabilir.
asıl kız ise sosyologtur. malum olduğu üzere sosyologlugta kariyer yapmak dışında bir yol olmadığı için amerika’da doktora yapma hayali kurmaktadır. leyla lydia tuğutlu çok güzel bir sosyolog olur.
klasik olarak, erkek kıza şık olur ve onun peşine düşer.
kız hakkında tek bildiği şey, adıdır.
arar arar bulamaz, yorgun düşer, bir otobüse biner.
allah'ın işine bak ki kızda
aynı otobüse biner ve yanındaki koltuğa oturur.
sonrası çorap söküğü gibi gelir.
gezmeler, yardımlar, arkadaşlarla tanışmalar.
kız barış'a delibal der.
çünkü barış çok çılgındır.
filmde çok tatlı şarkılar ve çok tatlı aşk sahneleri ve mekanlar var.
filmde tek kızdığım şey, aşkı başlatanın erkek olması.
kadınlar niye aşk başlatmaz da her seferinde
onlara yönelen aşka ikna olur.
geldi bana gene feminist perilerim.
izleyemeyen, izlesin aşkı sorgulasın, aşk her şeyi halleder mi görsün.

izlediğim en saçma ve en aptalca aşk filmiydi, bir de ben bunun sinemasına gitmiştim. insanlar yanına koca peçeteler falan almış salya sümük ağlıyordu, ben de gülme krizlerine giriyordum.

bir adam var kadına çok aşık sonra diyor ki "ben bu kadınla evleneyim bir de intihar edeyim, kadının hayatını mahvedeyim." aynısını yapıyor, kadın perişan tabii. kamera karşısında video çekip bir güzel konuşuyor falan.

insan biraz mantıklı olur. sen hastaysan tedavi olabilirsin ama neden tedavi yerine intiharı seçiyorsun? arkadaşların, ailen, sevgilin seni çok seviyor ve sen bencil bir mal olduğun için "delibalın fazlası zehir eheheöhöğ," deyip ölüyorsun. çok romantik.

delibalı hiç izlemedim. bigün sevgilim beraber delibalı izleyelim mi demişti zamanımız olmamıştı şimdi anlıyorum aslında bana kendini yavaştan anlatmaya çalışıyormuş fakat çekiniyormuş. bilemezdim onunda barışla aynı rahatsızlığa sahip olduğunu . bana ısrarla izle demişti. zamanım olmadı izlemeye . anladım geç oldu ama anladım.

arkadaşlarım bu saçma film ilk çıktığında etrafta eöhü delibal çok iyi aşk aşk aşk falan diye geziniyorlardı. yeni çıkan ve hemen popüler olan şeylere çok gıcık olurum o zaman da inattan izlememiştim. aradan yıllar geçti ben bu filmi* izledim*. filmdeki tüm saçmalıklar beni iki saat sonunda kanser etmeye yetti. kısacası izlemeyin çok boştur. bunun yerine (bkz: film önerileri)

bir zamanlar (üzgünüm) ben dahil oldukça fazla liselinin wp durumunu "mutlu sonsuz olsun" diye güncellemesine neden olmuş filmdir.

2015 te yayınlanan oldukça duygusal romantik bir film. filmle ilgili biraz karmaşık duygularım var desem yeridir. öncelikle bir kadın olarak filmi sevdim tabi ki duygusallık açısından seyredince de dokunmadı desem yalan olur.
bipolar bozukluğu olan bir adam barış ve ilk gördüğü anda hayatında değişiklik olacağını anlayan mimarlık öğrencisi sevgilisi füsun. içinde duygusallık ve dramın yanı sıra komedi de var desek yalan olmaz.
filmin beni etkileyin kısmı ise barış'ın bipolar olmasına rağmen sevdiği kız için onun kılına zarar vermemek için kendi canından olması oldu. duygularına öfkesine rağmen sevginin ağırlığı hem çok güzeldi hem de böyle bir aşkın yarım kalmış olması üzdü. gitmese olmaz mıydı dedirten o yarım kalmışlık.


normal olduğunu varsayıp sevdiği kadının canını yakanların yanında bipolar ama kendine hakim bi adam. acı değil mi?

2015 yapımlı yaklaşık 2 saatlik türk dram/ aşk konulu film.

yönetmeni ali bilgin
müziği ise sezen aksu imzalı.
başrollerde çağatay ulusoy
leyda lidya tuğutlu
nazan kesal
mustafa avkıran
kıvılcım ural ve hüseyin avni danyal gibi isimler yer alıyor.

mimarlık öğrencisi barış ile sosyoloji okuyan füsun'un ilk görüşte aşk sonrası yaşadıkları ilişkiyi, barış'ın bipolar bozukluk hastalığına sahip olması ve buna bağlı olarak hastalığı yüzünden ilişkisinin olumsuz etkilenmelerini, dengesizliğini, aşkını, ölüme eğilimini işliyor. çünkü bir sahnede bahçede çırılçıplak yatıyor. bu onun yok olmak isteyişi ve masum oluşuna dikkat çekiyor.

arkadaşları ve ailesi ile beraberken neşeli iken yalnız olduğunda mutsuz ve yıkımı yaşıyor.
en sonunda ise füsun'a bir mektup bir video bırakarak kayboluyor.
filmi bugün izlemedim ancak sevdiğim bir filmdi, yazayım dedim.

başrolde çağatay ulusoy ve leyla lydia tuğutlu'nun yer aldığı 2015 yapımlı türk filmi olup ali bilgin tarafından yönetilmiştir.

barış ve füsun'un tesadüfen tanışıp aşık olmalarını, barış karakterinin bazı psikolojik rahatsızlıklarından kaynaklı yaşadığı gitgelleri konu ediniyor.

barış mimarlık öğrencisi füsun da üniversitede okumaktadır.
bir gün tesadüfen tanışırlar, gerçi aşk söz konusu olduğunda tanışma eylemi bir kaçınılmaz son mudur, kader midir yoksa tesadüf mü bilinmez.

barış aynı zamanda bateri çalan, ailesine düşkün, sosyal bir gençtir, füsun'u ilk gördüğü an gülüşüne vurulur, onunla tanışıp sevgili olmanın yollarını arar.

sevgili olurlar, birliktelik yaşarlar ve evlenirler.
barış bu evlilik sürecinde bazı duygu değişimleri yaşar, öfke problemleri gibi.

film bence aslında delibalın fazlası zehir efsun dediği gibi, bütün duyguların fazlasının zehir olduğunu anlatmak istiyor.

film barış'ın yok olması ile sona eriyor.
ama sanki bütün bipolar hastaları intihar ediyor gibi bir ön yargı doğursa da filmin bu kısmı tasvip edilemez ancak her filmde illa bir terslik olması gerektiği için de barış'ın başına bir şey gelmesi kaçınılmazdı.

film hakkında kendi fikrimi belirtmem gerekirse; oyunculukları sevdiğim bir filmdi, en çok çağatay ulusoy'un füsun'un annesi öldükten sonra ağlayarak ona sarıldığı ve füsun dövme yaptırırken onun acısına dayanamadığı için dışarı çıktığı sahneleri sevdim. onun acısını kendi hissediyor ve aşk da zaten budur.

barış'ın bahçede çıplak yatması vâroluş ve hiçlik kavramlarına birer gönderme niteliği taşır gibiydi.

sadece insanım, ama ben kimim, çıplak geldiğim bu dünyada ne olarak varım dercesine yatması sert bir görüntüydü kanımca.

leyla lydia'nın oyunculuğunu sevdim, çok güzel bir kadın ve oyunculuğu güzeldi.

kuşun sıcakta öldüğü sahne ise dokunaklıydı, kendi hatası yüzünden kuşun ölmesi beni etkilemişti.

filmin müziğini sezen aksu yapmıştır.

şarkı seçimlerini çok beğendiğim film. ses yapsın diye açık olan televizyonda bu gece nowda izledik. o yüzden şarkı seçimleri önemliydi. sonda sezen aksunun ben öyle birini sevdim ki balı ve zehiri vardı diye girişi. daha doğrusu öyle diyerek bitişi baya güzeldi. film de çok fena değil izlemedim tamamını ama izler miyim? yok ya izlemem. sonunu her yerden gördük zaten ne gerek var izlemeye artık