deprem bölgesinde hayat normale dönüyor

deprem bölgelerinde hiçbir şey ama hiçbir şey eskisi gibi olamaz.

hadi diyelim evleri düzeltmeye başladınız, insanlar ve onların psikolojileri nasıl normale dönecek? hâlâ artçılar olurken hemde. gece yatağa girdiğimde hâlâ sallanıyor gibi hissediyorum. saçma bir söylem.

ya öyle. maraş'ta öğrenciler nerede kalacak sorusuna "o benim sorunum değil" diyen rektörler sayesinde gayet tabi.
"sorunları sorun etmezseniz ortada sorun kalmaz" s. demirel

külliyen yalan. nerede normale dönmüş acaba? bana da gösterin. daha geçen gün hâlâ dengemi kurup kıramadığımı anlamak için tek ayak üstünde durmaya çalıştım 2 saniye bile anca sürdü. hâlâ avizeye bakmadan edemiyorum.

başlık sahibi ve altındaki tanım sahibi yazarlardan özür dileyerek ve tenzih ederek söylüyorum, iktidarı destekleyen kesimin hayatının normale dönüp dönmemesi pek umrumda değil açıkçası.
muhalif olup mağdur olanların ve ne olduğundan bile habersiz çocukların acısı acımdır fakat başına gelene rağmen sorumlusuna aşık kesim için neden kendimi üzüp canımı sıkayım. izmir'de deprem olduğunda oh olsun gavur izmir diyen empati kurmuş muydu, o zaman artık ben de empati yapmıyorum. seçimden sonra kutlama konvoyuna çıkan adam halini düşünüyor mu, o düşünmüyorsa ben hiç düşünmüyorum. benim tahammülüm kalmadı, bende bardak taştı.

onların seçimi yüzünden kötü koşullarda yaşamak zorunda olup haksızlığa maruz kalan mağdur muhalif dostlarımı tekrar tenzih ediyor selamlarımı iletiyorum. sözüm sizlere değil. sürçü lisan ettikse affola.