depresyonda olduğunu anlama eşiği

insanın neden yarından umudu olmaz? bugünden neden keyif alamaz yada dünü neden pişmanlıklarla doludur. hayat dün, bugün ve yarından ibarettir. dünlerinden pişman, bugünlerini öylesine yaşayan insan, yarınların da hiç bir şey getirmeyeceğini anladığında o eşiğe gelmişte çoktan geçmiş bile oluyor.

çıkınca anlamıştım ben. ufff o neydi ya rabbi? çok şükür çıktım eşliğinde kafamız rahat takılıyoruz.

yataktan çıkamıyorsan, uyumaktan yorulup tekrar uyuyorsan depresyondasın karşim.

kar küremdeki kız saatlerdir dönüyor, benim başım döndü depresyona girdim neden bu balerin kız gibi sıfır beden değilim diye... yada kendime depresyonda olduğumu hatırlatmak için bir nedendi

günübirlik yaşamak, geleceği düşününce baş dönmesi.

aynaya bakıp "kim lan bu, bana hiç benzemiyor" denen andır ki genelde iş işten geçmiş olur. bu eşiğe gelmeden fark edilirse zaten o depresyon değil, basit bir bunalımdır.

kahve içtiğin bardakla üstüne su içebiliyorsan, işte o noktada sen olmuşsun demektir.

kimseyle görüşmek istemezsin. dışarı adım atmayı bırak yataktan çıkmak istemezsin. telefonunu kapalı tutmak veya uçak modunda tutmak istersin sürekli. baş ağrın midene vurur, mide ağrın geçer beline vurur, bel ağrın geçer ayaklarına vurur, yetmez dişin çenen ağrır. sürekli vücudunda dolaşım halindedir o ağrı. aynı zamanda halsizsindir. hani elini kaldirmaya mecalin olmaz. kimse soru sormasin istersin ama aynı icindekileri de dökmek istersin. tabi icindekileri dökmeye de mecalin yoktur bu arada. ayrıca hiçbir şey ama hiçbir şey seni mutlu etmez.

çitos.

eğer ki, duvara baka baka, açık olmayan siyah ekrana baka baka ve soluksuz şekilde damağım dilim tahriş olana kadar çitos yiyorsam, depresyon hoş geldi demektir.

iki poşet çitosla eve girdiğimde, annem eyvah der.

artık önceki gibi bi şeyler için hevesin yoktur.sevdiğin kişi sana dönse de istediğin iş olsa da o heyecanı sana vermez. yaşanması gerekiyosa yaşayın depresyonu ama çok uzatmayın insanlar gerçekten kötü devam ederseniz daha çok kalbiniz kırılır