ders çalışırken not tutmaya ihtiyaç hissetmeyen tip

okuduğumu unutmam için kıyamet kopması gerekir diyen tiptir.

not tutmak vasat tiplerin işidir der. okuduğumu niye unutayım der böyleleri.

yemek tariflerini okurken bile not ederim. herhalde salak biriyim.

onu allah alsındır.
ben de okuduğumu unutmam fakat yazarak çalıştığımı hiç unutmam. bu aralar üç kişiye ders çalıştırıyorum. biri hariç hepsi başımın tacı.
kadın gelmiş otuz yaşına, hâlâ not tutarak ders çalışmanın önemini kavrayamadı. yalvarıyorum ama nafile. diğer ikisi neredeyse onun yarı yaşındalar* ama ondan elli kat disiplinliler. *

anlamıyordur. bizim derslerin %50'si ingilizceydi nedense. dersin türkçesini de anlamıyoruz zaten. hoca gelmiş mukavemet dersini strength of materials diye ingilizce anlatıyor bi de. aynı adam statik dersine de girerdi mesela. onu türkçe anlatırdı. bunda otomatik olarak ingilizceye geçerdi. o olay bile çok saçma zaten. farklı hocalar olmalıydı. anlamazken neyin notunu tutcan? zerre anlamazdım ve uyurdum. uyumak çok güzel dinlendiriyor bu arada. ya abicim fluid mechanics diye ders olur mu ya? bunun türkçesini, rüyalarda görülen , aşırı yavaş konuşan ak sakallı dede bile anlatsa anlamazsın. bu tür derslerde kalınıcağı, ikinci seferde geçileceği belli. o nedenle nota falan gerek yok. her sınıfta olan, manyaklar gibi not tutan kısa boylu zayıf gözlüklü kızlar bile not tutmazdı.

ben değilim. yazarak çalışmadığım hiçbir şeyi öğrenemiyorum. anlatılanlar da aklımda kalıyor, onları da unutmuyorum ama boşlukta geziniyor gibiler. onları bir yere yerleştirip, ihtiyaç anında bulabilmem için yazmam gerekiyor.

yoksa, kafamın içinde gezen bir sürü bilgiden biri olarak hayatlarına devam ediyorlar. hangileri gerekli, hangileri gereksiz ayırt edemiyorum. genelde de, gereksizleri hatırlayıp, gereklileri daha zor hatırlama eğilimindeyim.