dert köşesi

bazı geceler çok uzundur. uyku gelmez, çünkü gözlerini kapattığında daha fazla görürsün geçmişi. sesler azalır, ama içindeki fırtına dinmez. kalbinin kenarında bir boşluk büyür de büyür… herkesin mutlu olduğu bir dünyada, senin acını anlatabileceğin kimse yoktur.

sabahlar bile anlamsızdır artık. güneş doğar ama içini ısıtmaz. çünkü bazı yaralar iyileşmek için değil, yaşamak için vardır. ve insan, bazen sadece sürüklenir. nereye gittiğini bilmeden, neden gittiğini düşünmeden...

bu da geçer diye beklerken ömrümden gidiyor oluşu dışında bir sıkıntı yok.

şuan bir eğitimdeyim ve yanımda bir adam sürekli herşeyde konuşuyor ve bu adamı dövmek istiyorum. ülkemde eğitim ile ilgili 81 ilden akademisyen ve öğretmenler gelmiş adam bölgesel dinamiklere göre müfredat istiyorum diyor ulan bu ülke üniter, sınav merkezi nasıl olacak bu cidden soru sorarken insanın gelecek cevabı bilmesi gerekir.

bugün dünyanın en saçma olaylarını yaşayıp, sinirden kendimden geçtim. dün de hissetmiştim bir şeyler olacağını ama bunları beklemiyordum. ne bileyim daha saçma ne olabilir ki diyorum ve oluyor.

bazen en derin yaralar, sessizce kanar içimizde. dertlerimiz, kimseye söyleyemediğimiz sırlar gibi taş olur omuzlarımızda. her gülüşün arkasında saklanan bir kırgınlık, her bakışın altında saklı kalan bir yalnızlık vardır.

dert, sadece yürekten gelen bir ağırlık değil; aynı zamanda anlatmaya kelimelerin yetmediği, bazen sadece suskunluğun dost olduğu bir haldir. kimi zaman o kadar yorgunsundur ki, susarsın; çünkü bilirsin, bazı acılar konuşmakla değil, sabretmekle azalır.

ve bazen yalnızca bir gözyaşı dökmek istersin; sessizce, kimse görmeden. çünkü dert, paylaşıldığında hafiflese de, çoğu zaman yalnız yaşanır. işte o anlarda, en çok kendine sarılmak istersin; çünkü en iyi dostun sensindir aslında.

ilgi bekleyen yazarlar köşesi olarak da değiştirilebilir başlığın ismi

ağlayan erkek hiç çekilmez, diyenler olacaktır.

dertsiz başa dert alınır