detachment

detachment, tony kaye tarafından yönetilen senaryosunu carl lund'un kaleme aldığı 2011 yapımı amerikan drama filmidir. hikayesi, öğrencileri ve diğerler insanlar için bir rol modeli haline gelen lise öğretmeni henry barthes'ı konu alıyor. filmi izlerken kendi yaşanmışlıklarınızdan parçalar bulabilir göz yaşlarınıza engel olamayabilirsiniz ancak buna değer.

beni oldukça etkileyen tony kaye'in yönettiği başrolünde de hayran olduğum oyuncu olan adrien brody'nin oynadığı muazzam filmdir. eğitim sistemini ve insanların kendilerini sorgulamasını sağlayacak türdendir. herkesin izlemesi gerektiğini düşünüyorum.

günümüz dünyasının ekrana yansıtılan yalancı yüzü ile değil aksine en pis yerlerini ve o yerin acı/elemlerini ekrana mükemmel yansıtmış bir filmdir.

reklamlarını gördüğümüz dünyanın kanalizasyonunu bize tasvir eder.

tavsiye edilir.(+1)

izlenip izlenebilecek en güzel filmlerden bi tanesi. adrien brody nin zaten tüm filmlerini izleyin lütfen. bu filmde bir öğretmeni oynar kendisi, kötü bir okulda aslında çocukların yardım çığlıklarına kulak verir. çocukluk travmalarını kendi içinde affetmiş, kendi gibi geçmişi ve aileleri olan çocukları kurtarma hikayesi ancak, bazıları için geçerli değil. mutlaka izleyin.

beni oldukça etkileyen (bkz: tony kaye) tarafından yönetilen 2011 çıkışlı bir psikolojik dram filmidir. başrolünde (bkz: adrien brody) yer almaktadır. senaryosu, oyuncusu. görüntü yönetmenliği vs. olsun her bakımdan oldukça başarılı bir film.
filmde hayatın tüm gerçeklerini yüzünüze tokat gibi çarptığından etkisinden çıkmak da bir o kadar zor.

filmi herkese önerebilirim.ama bence öğretmen adayları da izlemeli. amerikan kapitalist toplum düzeninde sosyoekonomik olarak bitik, arka mahalle okullarına ayna tutuyor. dolayısıyla amerika gibi toplum yapısı olan ülkeleri de gözümüzün önüne seriyor.

çocukluğu zor diyebileceğimiz yaşantılarla geçmiş başrol kahramanımız(piyanist filminin başrol oyuncusu olarak bildiğimiz adrien brody) kendisine hiç de yabancı olmayan bu dönemin z kuşağı diye tabir edebileceğimiz(çevre etkisine açık, insan hayatının en hassas olduğu yaş aralığı olarak ele alıyorum), yine buradaki adıyla ücretli öğretmenlik yapıyor.

okulun ticarethaneye dönmesi(kar-zarar ilişkisi, eğitim kalitesinden, öğrencilerin hayata hazırlanmasından ziyade afedersiniz barınak gibi olması), öğretmenlerin de çocuklardan yılıp, kendilerini onlara göre koşullaması, ailelerin çocuklar üzerindeki baskısı filmden çıkarım yapılabilecek bazı önemli konular.

başrol oyuncumuz da bu kaotik ve karanlık, ümit vermeyen ortamda filmin adına yaraşır şekilde karşımızda yer alıyor; detachment-kopma-kayıtsızlık!

kime, neye göre kopma, kayıtsız olma? kendimize mi, başkasına mı, topluma mı? koptukça, kayıtsız kaldıkça yaşamıyoruz.

"ah kimselerin vakti yok
durup ince şeyleri anlamaya"
gülten akın-ilkyaz şiirinden

ionna kuçuradi'nin sözü çok hoşuma gidiyor. diye

filmi tersten okursak aslında bir bağlanış söz konusu. kopmama, kayıtsız olmama. insanları bu farkındalığa yönlendiriyor.
fimdeki karakterler çok da uzağımızda olmayan kişilerdir. hatta belki bizden yakınımızdan birileri. daha ileri gidiyorum belki de ben!

film dram türünde bir film ve amerikan yapımı. buna istinaden yine amerikalı bir yazar olan f. scott fitzgerald'a ait muhteşem gatsby romanından bir alıntılama yapmak istiyorum;

ortamlarda erkek adamız olum en son ne zaman ağladığımı bile hatırlamam, dümdüz adamım hoo hu der hödük hödük gezerim.
böyle filmler izlediğimde gözlerim dolar.

gözleri dolan bir erkek olduğum için beni utandıran toplumun tabularından nefret ediyorum.
ayrıca gözleri dolan bir erkek olmak demek zayıf, kendini koruyamayan ezme bir tip olmak demek değildir.

sonunda beni hüzne ve gözyaşına boğmuştur. kişinin bana göre kendisiyle yapmış olduğu iç hesaplaşmaları gayet akıcı ve anlaşılır şekilde yansıtmıştır. piyanist filminden tanıdığımız usta oyuncu adrien brody'nin de hakkını vermek gerek.

detachment veya kopma

başrolünde piyanist filminden tanıdığımız ve her zaman hüzünlü gözüken adrien brody yer alıyor, yönetmen ise tony kaye
1 saat 37 dakikalık bir film.

yedek öğretmen henry barthes'ın kısa süreliğine geldiği bir okulda yaşadıkları konu ediniliyor.
filmin adı ile bağlantısı şu, henry'nin kendisi dâhil, hayatındaki ve sınıftaki herkes neredeyse hayattan kopma durumuna gelmiş.

henry düzeni değiştirmek, öğrencilerin ortalamalarını yükseltmek, ama hepsinden önce onlara hayatı öğretmek istiyor. kendi de kopma noktasında olduğu için yardım etmek istiyor herkese.
filmdeki herkes yalnız, kopma noktasında ve kopuşlar herkese acı veriyor, öğretmen de kopma noktasında olduğu halde sevdiklerine yardım etmek istiyor.
hayattan kopmamaları için elinden geleni yapıyor bazılarını kurtaramıyor.

bir büyükbabası var bakımevinde, beni ziyarete gelmediğin gün öleceğim diyor ve bunda haklı çıkıyor. o sahne etkileyiciydi.
henry sürekli annesini hatırlıyor, çocukken ansızın ölen annesini...
kopma noktasına gelişinde annesizliğinin payı büyük çünkü.

filmi beğendim, replikleri düşündürücü, kendisi ders niteliğindeydi.
başrol oyuncusunun oyunculuğu çok iyiydi, üzgün ve keskin bir adam olması dokunaklıydı.

daha fazla kişinin de izlemesini istediğim için de yazmak istedim.
elbette her yaptığımızı/ izlediğimizi/ okuduğumuzu/ paylaşmak mecburiyetinde değiliz.

izlenmesi gerektiği için yazıyorum.





albert camus/ görsellerden birinde bu yazıyor.