din aptal toplumların afyonudur

yandan yemiş karl marx sözü.

elmalılı ahmet yazır'ın " ben insanları ve cinleri bana ibadet etsinler diye yarattım" ayetini tefsirinde güzel bir yorumu var. allah yarattığını çok iyi biliyor. tapınmak insanın dnasında var. mutlaka bir şeye inanmak zorunda insan. bu, tanrı olmazsa yok bilmem reikiki meikikiye inanıyor, spiritüel bir sürü enerji safsatalarına inanıyor, uzaylılarla irtibata geçtiğine inanıyor, maddeye tapıyor, paraya tapıyor, doğaya vesaire tapacak bir şey buluyor insan.

gerçeği ortadan kalkınca yerine hemen sahtesi geliyor. misal kutsal kitapların hayattan çıkarılması ile romanın icadı aynı zaman diliminde gerçekleşiyor. gerçek kitap ortadan kalkınca yerine kutsal kitaplar gibi insana perspektif kazandıran, insanın bizatihi kendisini konu edinen , hikayeden ders çıkartan sahte bir kitap geliyor.


zaten marx'ın o meşhur sözünün yüzlerce türevi uydurulmuş araklamalarından biri . zaten karl marx'ın "din halk yığınlarının afyonudur" sözü bir , nietszcche'nin "tanrı öldü" sözü iki. sanırım bu iki söz kadar milletin, bir gram bile anlamadan çarpıttığı hatta üstüne üstlük kçından binlerce yorum eklediği başka bir söz öbeği yok.

ifade tam olarak şöyledir;