dizi izlerken ağlayan insan

belli ki dolmuş insan. yoksa manyak mısınız lan dizi izlerken ağlanır mı?
bir de sonrasında ağlamaya devam edenler var. onlar üst versiyon.
yok yok. gözüme bir şey kaçtı.
(bkz: tales from the loop) lanet olası dördüncü bölüm.

bu ben değilim. çünkü dram sevmem. tercihim komedi. gülmekten gözümden yaş gelmişliği var, sayılırsa.

dram severim. deli gibi de ağlarım. bırakın da duygularımızı istediğimiz gibi yaşayalım.

yüksek empati yeteneğine sahibiz bence. yok onlar gerçek değilmiş. yok kurguymuş. biz bilmiyor muyuz kardeşim? ama bazen insan oyalanmak istiyor. eğer izlediğimiz hissedemeyeceksem hiç izlemem. geçen gün muhabbeti döndü bunun benzerinin. neden kitap okurken ağlıyormuşuz? keyfimden ağlıyorum. bu arada ağlamak aşırı sağlıklı bir eylemdir. hem gözlerinize hem de cildinize iyi gelir. bu bilgi de bugünün karı olsun.

dizi bazen bahanedir, margarin reklamı da girse ağlayabilecek insandır.

yapmışlığım var. ama bir sor neden yaptım, nasıl yaptım. ben hiçbir şeyi kafasına takmaz, ruhsuz, kalpsiz, odunun önde gideni gibi görünen ama fazlaca içine atan bir insanım. o yüzden kimsenin yanında ve bir olay olduğunda ağlamam. sonra bu birikir birikir saçma sapan bir zamanda gözlerinden yaş fışkırtan çizgi film karakteri gibi ağlarım. birkaç kez dizi izlerken de bu birikmişlik anlarıma denk gelip, dizideki hüzünlü sahneyi bahane ederek ağlamışlığım var.
fakat bu durumun aksine, gerçekten dizide olan olaylar yüzünden içim dışıma çıkana kadar anladığım bir istisna var. suskunlar dizisi 1. bölüm. of o neydi be. yine izlesem yine ağlarım.