doğum günü kutlayıp karşılığını alamamak

insana kendini degersiz hissettiren bir şey, instagram storyde doğum gününü paylaşmayınca birkaç kişi dışında kimse doğum gününü kutlamıyor. *
bi de hediye verdiğin birinin sana geri hediye almaması durumu var. hediye karşılık bekleyerek verilmez, ama ayıp olmasın diye de minik bir şey almak lazım ya. hediyeler karsındakine deger verdiğini gösterir cünkü.
(not: durumu olmayanlar icin gecerli degil bu dediklerim, onlar alsa daha cok kızarım. paraları kendilerine kalsın.
ayrıca minik ama anısı olacak hediyeler pahalı hediyelerden cok daha degerli bence.)
bu arada bugün doğmuş kim varsa doğum günü kutlu olsun. (veya bu tanımı doğum gününde okuyan kim varsa doğum günü kutlu olsun)

olur öyle.

sen arkadaşına üzerinde adının baş harfi olan kupa bardak ya da kitap alırsın. o seninkini hatırlamaz bile.

sana değersiz olduğunu hissettirebilir. hissetme.

lütfen bu tip şeylere gereğinden fazla itibar edip canınızı sıkmayın. bence doğum günü başlı başlına saçma bir şey. bir de üstüne arkadaşlarının, insanların doğum gününü hatırlayıp hatırlamaması, kutlayıp kutlamaması üzerine kafa yorulur ve buna göre davranılır ya. boş verin.

kendime söz verdiydim 25 ten sonrasını kutlama yaşlandığın kutlanır mı diye, 2 ay sonra 26 olucam esas kutlayanı keserim.

hala doğum gününüzün kutlanmamasına üzülebiliyorsanız, tebrikler yaşama sevincinizi kaybetmemişsiniz. bu güzel birşey aslında.
ama takmayın, unutmuşlardır, olur öyle insanlık hali.
doğum gününüz ne zamansa kutlu olsun. musmutlu yaşlar diliyorum *

(bkz: sağ ol canım senin de doğum günün kutlu olsun)

ben buna yaşım kaç olursa olsun üzülürüm, dediğim başlıktır. konu doğum günü değil çünkü, kimse iyi ki doğdun dedi diye iyi ki doğmuş olmuyoruz ya da ne bileyim nice mutlu yıllar dedi diye öyle olmuyor ama hatırlanmak, birinin senin hayatınla ilgili bir detayı hatırlaması bence önemli.
* herkesin elinde telefon var, o telefonlarda takvim var, hatırlatıcı var. o hatırlatıcıyı sevmiyorum dersen birbirinden alâ bin tane uygulama var. bir not yazıver işte oraya.
hediye seçmek bile dert değil artık, hazır hediye kutusu sektörü var, envai çeşit seçenek var. ha bu kutular biraz samimiyetsiz geliyor bana ama var mı var yani? ufak detaylar eklenerek samimi bir hediye hazırlanabilir.
tuvalete bile telefonla giderken, çok yoğunum mesaj atacak vaktim yok demek, bunca hatırlatma uygulaması varken unutmak sineye çekilecek iş değildir arkadaşlar, kendimizi kandırmayalım.

facebook’un ironik olmadan kullanıldığı, oradaki bildirimlere günü gününe riayet edildiği zamanlarda ergenliğini geçirmiş bir birey olarak tattığım acı tecrübe…

hayatımın belki de en uzun soluklu deneyini yapmıştım bu konuda. facebook sayfamda doğum günümü gösteren ibareyi açık tuttuğumda gelen kutlamalar, bunu kasıtlı olarak gizlediğim ertesi sene bıçakla kesilmişçesine kaybolmuştu. kutlayan kişiler (ki sms aracılığıyla kutlayanlardı onlar da) facebook bildirimlerine bağlı kalmaksızın bunu aklında tutmuş ya da basitçe, birkaç saniyesini ayırarak benim doğum günümü telefonunun takvimine eklemeye değer bulmuş anlamına geldiğinden, onlara hala pozitif ayrımcılık uygularım, hiç de çekinmem. “facebook kutlayıcısı” eşin dostun lafına bugün dahi o kadar itimat etmem, on liralık borcuna kefil olmam, yüzeysel sohbetlerde suratına gülümsemekle yetinirim; çünkü bu çok basit ve neredeyse sıfır maliyetli bir değer verme testidir nazarımda.

“eşek kadar olmuşsunuz”cular, “pff doğum günü kutlama mı kaldı be”ciler basmadan izahatını da vereyim ki meselenin yalnızca doğum günü olmadığı iyice hakkedilsin zihinlere.

şayet alelade bir sohbette eşime dostuma “ya biliyo musun, ben filipinler’de her sene anma törenleri düzenlenen ninoy aquino gününde, yani 21 ağustos’ta çok kötü oluyorum… evet evet, senatör benigno simeon "ninoy" aquino, jr.’ın ölüm yıl dönümü… vallahi bak, öylece siyahlara bürünüp eve kapanıyorum tüm gün” demiş olsam ve ertesi sene 21 ağustos’ta o şahıs “başın sağ olsun hacıvat” mesajı atmasa aynı dilhun, aynı keyifsiz ruh haline bürünürüm; zira bu kırgınlık, kişi için önemli olduğu bilinen bir günü hatırlamak için sarf edilmesi beklenen birkaç baytlık/iki nefeslik/üç saniyelik bir efora dahi tenezzül edilmemesinin filtresiz hıyarlığından gelir. bunun üstüne eğer çıkıp da hala bu dargınlığın “gereksizliği” duyarını kasacak olursanız ben, meramımı siz duyarsız buz kalplilere anlatmak için filipinler’in resmi tatillerini araştırmış olan ben, hypnotized usta, hiç düşünmeden çeker engellerim sizi! anlıyor musunuz, engellerim ve dönüp arkama bakmam bile!

sürekli başıma gelen olaydır. ilk başlarda bu durumu fazla büyütüp çocukluk yaptığımı düşünüp kendimi suçlamıştım ama buna devam ediyorum . unutmanın mazereti olamaz. bende unutkan bir insanım ama hâla herkesin doğum günleri notlarım da yazılıdır. bir ara silmeliyim evet. ben artık beklemiyorum sadece köşede sessizce üzülüyorum . çünkü karşındaki insana üzüntün küçük gelince daha da ağırlaşıyor insanın acısı. ben yapamıyorum ama siz kendiniz hariç kimseye değer vermeyin kısacası notlarınızda, takviminizde yazan tek doğum günü sizinki olsun hayat size daha kolay olur

karşılık için yapılmamalı ama doğum gününü hatırlayıp bir sözle dahi kutlamıyorsa sen de artık kutlamamalısın.

sözlükte bir doğum günü düşmanlığı olduğunu görüyorum ama bence insanın senede bir kişisel bir günü olması hoş bir şey. etrafında bir kaç kişiyle oturulup yenip içilecek güzel anılar biriktirilebilecek bir gün. ama yine de doğum günü kutlarken karşılık beklemeyin. zaten facebook hayatımızdan çıktığından beri kimse kimseninkini hatırlamaz oldu*