doğum gününde depresyona girmek

oysa ki 364 gün daha var elde, yaş sendromu da olabilir fakat...

(bkz: otuz yaş sendromu)

şartlar uygun aslında ama ben girmeyeceğim depresyona.

dün davet edildigim bir arkadas ortaminde bir ay gecikmeli dogum gunu hediyesi aldim.
hediye ne olsa begenirsiniz? termal içlik..
evet evet bildigin siyah termal iclik. bi de guzel paketlemis göt. ıki farkli kutu. once bi heyecanlandim. ulan ne ola ki iki farkli kutu falan. bir suru sey geldi aklima. suratim da tatli mahcup bi gulumseme itinayla actim. aaa bi baktim içlik..
termal iclik olumm.. nasil.bir hayal kirikligi anlatamam.
kutupta mi yasiyoruz? hayir.. kislarimiz soguk ve sert mi geciyor? hayir.. ama hediye termal iclik..

beni asil depresyona sokan sey o götün ben paketi heyecanla acarken ki pis sırıtısı oldu. kafami kaldirip o hayal kirikligiyla yuzune baktim ve caresizce tesekkur ettim..

biliyorum buyuk tasak gececekler. zaten bu ara cok tasak geciliyorum.

bu depresyon ne güzel ya portal kapısı gibi bi giriyorsun bi çıkıyorsun. gün, ay ve saati de var sanırım. ısmarlama bir sorun.

bir ay sonra ben muhtemelen. 30'u kaldırabileceğimi sanmıyorum.

depresyon özel gün seçmez. normaldir, girilir.

kocamın bir doğum günümü unutması sonucu yaşadığım hazin durum. üzüntüden ölüyordum az kalsın. sonra kendi kendime salak, ne üzülüyorsun ki, sonuçta sen unutsa da iyi ki doğmuşsun salla dedim. bakın ne kadar şifacı bir ruhum var, kendi kendimi iyileştirdim hemen. kocamı da kıyma makinesinden geçirip mahalleliye lahmacun olarak yedirecektim ama yaşayıp acı çekmesi gerektiğine karar verdim. ölse kurtulmuş olacaktı. şimdi ömür boyu o unutuşun lafını yapacağım. hâlâ arada söylüyorum. bittin oğlum sen.

doğum günümde kimse hiçbir şey yapmasa bile depresyona girmem.

o gün kendiliğinden serotonin yüklüyor bana. çünkü hani benim doğum günüm, sen kimsiniz de beni üzebilesiniz.

öyle işte.

yaşadık onun da kralını yaşadık zamanında.

her dogum gunumde yasadigim olay

geçen sene 40 yaşına girdim doğum günü kutlamama bir arkadaşım gelmedi gelemedi..

bu kasım girdim otuz beş yaşa özel oldu. sendrom falan ne varsa toptan aldım üzerime enerjiyi öyle bir üzerime çektim ki hasta olup işe gidemedim. grip oldum yataktan çıkamadım. bir iki densiz doğum gününde izin aldın ihhiii dedi. sana da aynısı olsun sen de izin al! bir de çok entresan kimse doğru dürüst kutlamadı. normalde umrum değildi doğum günleri saçmaydı kutlamalarda aman ne gerek var showları yapardım. ama bu sefer aradım. geçen sene bir davul zurna eksikti bu sene sanki otuz beşe özel bir efkarı, yalnızlığı vardı.enerji dedim ya onu önceden çektim zaten. etrafımda bir sürü insan vardı bilirim, hissederim ama o gün en baskın hissettiğim duygu yalnızlıktı. içimde yalnızdım. ağladım da, doldum taştım da. yaşım büyümüştü ama ben çocuktum anlam veremedim bu duruma. ne yaşamıştım ki, başarım var mıydı, bir duyguyu paylaşmış mıydım hiç.. okuldan yeni mezun gibi tecrübesiz ve belirsizlik içeren durumlar halen bakiydi. beğenmemiştim durumumu bu yaşın heybeti, taşların yerine oturmuşluğu yoktu. halen o depresyonu devam ettiriyorum acaba diyorum neden olmadı, olmayan şey neydi, neyi istiyorum, neyi oturtamıyorum. zaman geçerken bir şeyler yapmak, değişmek ve başkalaşmak zorundayım. öyle mi? ne doğum günüymüş bu sefer yaktı kafayı..

doğum günleri ya da herhangi bir özel gün, benim için sıradan bir günden farksız. o kısmı atlıyorum, direk sonuca geçiyorum. genelde bizim değil, onun bize girdiği gibi bir gerçek var. hayatım olmuş depresyon. *