doksanlarda öğrenci olmak

bir paranoyak deli ukdesidir.

doksanlı yıllarda anadolu lisesi öğrencisi olan benim de yaşadığım şeydir.

doksanlı yıllarda öğrenci olmanın şu an öğrenci olmaktan daha güzel olduğunu söyleyemem ama kesinlikle daha kötü de değildi.

öncelikle doksanlı yıllarda eğitim sistemi ile bu kadar oynanmıyordu. doksanlı yılları başlarında girdiğim anadolu lisesinden 2000 yılında mezun oldum. çok büyük değişiklikler olmadı bu dönemde.

ama bazı saçmalıklar da yaşamadık değil. örneğin ben anadolu lisesinde fen ve matematik derslerini ingilizce olarak aldım. iyi bir ingilizce hazırlık sınıfı eğitimi aldığımız için ingilizcemiz az çok yeterliydi bunun için ama çok büyük başka bir sıkıntı vardı. bu derslere giren öğretmenlerimiz ingilizce bilmiyordu. ya da çok az ingilizce biliyordu.

dolayısıyla da ingilizce bilmeyen bir öğretmen tarafından zaten anlamakta zorlandığımız dersleri ana dilimiz olmayan bir dilde anlamaya çalıştık. sonuç olarak anlamadık.

aklıma gelen ikinci nokta ise. hazırlık sınıfında ve üst sınıflarda okutulan kitaplardır. bu kitaplar çok pahalı olduğu için her sene başında üst sınıflar kitaplarını satmak için alt sınıflarla pazarlığa girişirdi. ama amaç ticaret yapmak değildi. çünkü alt sınıflara kitaplarını satanlar üst sınıflardan kitap satın almaya giderdi. ilginç zamanlardı.

doksanlarda öğrenci olmak zamanımızda öğrenci olmak kadar zor ve anlamsızdı bence.

ilkokul ise önlüktür, zenginler için formadır zannımca.

daha doğu illerinde olanlar için çile, uğraş, çaba, azim, irade vb. anlamlara gelebilir.

değerli dostum insan olun biraz'la benzer şeyler yaşamışız. zaten sadece 1 yaş büyüğüm kendisinden; ben de 1999'da liseden mezun oldum ve aynı şekilde anadolu lisesinde okumuştum.

"eğitim sistemiyle pek oynanmıyordu" tespitine tam katılmıyorum ki şurada yaşadıklarımı anlatmıştım: (bkz: sözlük yazarlarının lanetleri)

insan olun biraz tabii benden 1 yaş küçük olduğu için ilgili 1981'li lanetinden yırtmış. haha.

ama genel olarak dediklerine katılıyorum, dediğim gibi. ingilizce ve almanca ders kitaplarını orijinal alırdık ki cidden inanılmaz pahalıydı. bugünün parasıyla binlerce lira veriyorduk bir ders kitabına, anne-babamızın maaşları büyük yara alırdı bu kitapları almamız gerektiğinden. ahaha. insan'lar üst sınıflardan alabiliyormuş da biz hep sıfır almıştık diye hatırlıyorum ben. bir de headway advanced okumuştuk biz lise 2'de. ben dil bölümünde okudum bu arada. kitabın pahalılığı ayrı da, çok zor bir kitaptı ki advanced zaten. ayrıca gördüğüm en sıkıcı kitaptı. cidden sıkıcıydı. şimdiki seviyemle bile okusam baygınlıklar geçirirdim kesin. *

ayrıca matematik, fen gibi derslerin ingilizce yapılmasında da insan'ın dediklerine aynen destek çıkıyorum. "infaynayt sets" derdi matematik öğretmenimiz mesela "infinite sets"e (sonsuz kümeler). daha da ne rezillikler. :d öğretmenlere de yazıktı aslında. adamlar/kadınlar hayatları boyunca türkçe ders anlatmış ve zaten ingilizce bilmiyorlar. sen git onlara ingilizce ders anlattır. valla çok absürttü.

ama işte, o zamanlar anadolu liseleri cidden çok prestijli ve kaliteliydi.

güzeldi ya 90'larda ortaokul-lise okumak.

güzeldi derken... yani eğitim sistemimiz iyi değildi tabii o zamanlarda da, lakin 90'lar güzel zamanlardı. onla alakalı biraz da.

hazırlık dahil 2 sene durup okul değiştirdiğim süper lise whatsapp grubumuzda, ben hariç hiç boş adam yok. doktor kaynıyor anasını satim. kolej grubu tırt. alayı hayatın anlamını arıyor.
demek ki, süper lise hakkaten süpermiş gibi bir çıkarım yaptım şu an. allan ibo'su doktor egosu yapıyor bize yaa. harbi komik. "ibo gel lan kaleci ol" dediğimiz adam şekil olmuş. iki merhem sorsak 10 saatte anlatıyor kereste. işte bu başarı süper lisenindir.

lise ve ünv okudum 90 larda.