dönersen ıslık çal (film)

1992 tarihli orhan oğuz'un yönetmenliğini yaptığı yeraltı ve drama türündeki film. beyoğlu'nun arka sokakları ile yolda karşılaştığımızda kafamızı çevirdiğimiz, görmek istemediğimiz hatta varlıklarından bile rahatsız olduğumuz insanların hikayesi. bu filmi türk sinemasında bu kadar güçlü yapan şey, birbirine tutunan insanlar benzerliklerinden dolayı değil, aslında farklılıklarından dolayı bir aradalar ve birbirlerinden farklı olmalarına rağmen biz normal insanların(!) gözünde aslında aynılar, kusurlular. bu açıdan gayet güçlü bir mesajı olan film, fikret kuşkan ve mevlüt demiryay'ın muazzam performansı ile birleşince ortaya da kendi janrasında kült bir film çıkıyor.

sevdiğim filmlerden biridir. bence mutlaka izleyin. film, insanı duygudan duyguya sürüklüyor bence. filmde aklımda kalan bir sahne var: fikret kuşkan ve mevlüt demiryay filmde kadeh tokuşturuyorlar. fikret kuşkan kadehini tokuştururken ilk tokuşturmada ''can cana'', ardına ikinci tokuşturmasında ''cam cama'' diyor. çok hoşuma gitmişti.

etkileyici bir filmdir, "öteki" olmanın, öteki olarak toplumda bir yer edinmenin zorluğunu çok iyi anlatır film ama en önemlisi bir dostluğu anlatır çünkü bilirsiniz insan dostunu sesinden, kokusundan hatta sümkürmesinden tanır.

bir travesti ve cücenin arkadaşlığını anlatan 1992 yapımı film. toplumun ötekileştirdiği kesimleri, yaşadıkları sıkıntıları arka planda çok güzel işleyen biraz karanlık bir film.

“cam cama, can cana.”

toplumun ötekileştirdiği, birçoğumuzun aksine oldukları gibi kabul edilmediklerini çok daha fazla hisseden insanların, 2021 türkiye’sinde yapılmış olsa büyük tepkiler çekecek olan, izlemeye değer kısa hikayeleri.

türk sineması içinde bütün olarak çekilen ilk travesti filmi.
toplumdan dışlanan fuhuş yapan bir erkek ile cüce bir barmenin duygusal dostlukları üzerine kurulmuş bir film. beyoğlu'nun arka karanlık sokaklarında çekilen ve yurt dışında çeşitli festivallere katılan filmin başrolünde fikret kuşkan oynuyor. yönetmenliğini de orhan oğuz yapmış.

toplum tarafından dışlanan 2 kişinin nasıl bir araya geldiği ve nasıl birbirlerini kalpten anladıklarını konu edinen 1992 yapımlı türk filmidir.
senaryo nuray oğuz'a, yönetmenlik ise orhan oğuz'a aittir, kendisi ayrıca arka sokaklar'ın yönetmenidir.


bir travesti ve bir cücenin hikayesini konu edinir.
cüce mevlüt demiryay
travesti ise fikret kuşkan'dır.

filmin sonunda travesti bir oda dolusu topu havadan aşağı atar, insanların dikkatini dağıtır ve peruğunu fırlatır.
insanların dikkatini dağıttıktan sonra kendisi olabilmesi ise filmin temelini ve ana fikrini oluşturur. kimse sana bakmazken kendin olmanı anlatır. ancak kimse sana bakmadığında kendin olabilmeyi, insanlar varken aslında dışlanmamak ve sevilmek için rol yaptığımızı vurgular.

dönersen ıslık çal

senaryosunu nuray oğuz
yönetmenliğini orhan oğuz'un üstlendiği 1 saat 40 dakikalık 1992 yapımlı türk dram filmi.
filmin konusuna gelmeden önce filmde yapımcı memduh ün'ün de birkaç dakika oynaması filme bir hava ve güç katıyor, bunu söylemeden geçemeyeceğim.


serserilerden kaçan bir travestinin barmenlik yapan cüce ile tanışmasını, cüce onu kurtardıktan sonra eve gitmelerini, onu başta kadın sanıp sonra travesti olduğunu görünce ne kadar öfkelendiğini, ama daha sonra nasıl yumuşadığını anlatır.
bu film dışlanan iki insanın nasıl bir araya gelip birbirlerini dışlamadan yaşamanın ne demek olduğunu gösterir. birisi yaptığı meslek yüzünden dışlanır, birisi fiziksel özellikleri yüzünden. ama ikisi de insandır.
travesti olan dayak yer, tacize uğrar, cüceye ise dayak atmazlar ama kısa diye bindiği taksinin sürücüsü bile gizlice güler.
filmin diğer önemli noktası şuydu kendin olduğunda dışlanmak
kendisi olan herkes farklılıklarından dışlanıyordu. cüce boyunu uzatmak istiyor, travesti artık "normal" bir insan olmak istiyordu.
spoiler vermeden evvel tanımımı burada bitiriyorum, mutlaka izleyin.

orhan oğuz yönetmenliğinde çekilen, başrollerinde fikret kuşkan ve mevlüt demiryay olan 1992 yapımı film. filmin yaptığı en güzel şeylerden biri de karakterlerin griliğini çok iyi vermesidir. tüm insanlar gridir en fazla griliğin tonu farklı olur. öteki olan da başka bir ötekini görünce ilk işi ötekileştirmek, dalga geçmek oluyor ve bunu fazlasıyla gözümüze sokuyor film. benim için en can alıcı sahne cücenin yüksek bir yerden şehre; "cüceler, cüce olan ben değilim sizsiniz, hepiniz benden daha cücesiniz" diye bağırdığı sahnedir. tabi 5 dakika önce "çok güzelsiniz" dediği yüzün travestiye ait olduğunu anlayınca "midemi bulandırıyorsun, çok çirkinsin" dediği sahneyi de es geçemem. filmi hepinize önerir, iyi seyirler dilerim.