doymak vs beslenmek

doymak, beslenme yerine tam geçmiyormuş, acı bir gerçek.

maharnayı, plavı, ekmeği ye ye ye doymuyorsun ki!

beslenmek, vucudun ihtiyaç dıyduğu pureteyinleri, vitaminleri, diğer minarelleri ve bakterileri almaktır.

ulan yıllardır ağır işlerde çalışıyorum, askerliği de kumando olarak yaptığım halde niye bende vucutçular gibi kas yok diye üzülüuordum. sonra bir baktım mevzu; et, süt, balık, tavuk, gaymak mevzusuymuş.

karbonhidrat vs protein.

öncelikle beslenmek yediklerinizin besin kalitesi ile alakalıdır.
çok yemek her zaman çok doymak anlamına gelmiyor.
karbonhidrat ve şeker ağırlıklı öğünler tüketiyorsanız, daha çok doymuş gibi bir algı oluşuyor fakat daha çabuk acikiyorsunuz. vücut doyma sinyalini alınca fazladan tüketilen şekeri ve karbonhidratı yağ olarak depoluyor ve tekrar besin ihtiyacı duyduğunda bu depolanmış enerjiyi kullanmak yerine açlık çanları çalmaya başlıyor.
yemek yediğiniz sürenin de 11 dakikadan az olmaması gerekiyor. beyin 11 dakikadan önce doygunluk hissini algilamadigi için hızlı yemek yiyenler de gereğinden fazla yiyerek mideye fazla yüklenme durumu oluşabiliyor. öğün kısıtlanmış ve belirli bir ölçüde değilse oldukça sağlıksız olabilir bu alışkanlık.
süt ve süt ürünlerinin de aslında insan beslenmesine pek bir katkısı olmadığı açıklanıyor beslenme uzmanları tarafından. bununla ilgili ayrıntılı bir video izlemiştim fakat şimdi burada paylaşmayaçağım. konunun özü şuydu, bir dilim peynirden x kadar protein kazanmak için 2x kadar halı hazırdaki proteini harcaması gibi bir iddiaydı.
süt konusuna gelince, benim diyetisyenin en son tavsiye ettiği -baska hiç süt yoksa- inek sütüydü.
bla bla işte.
işin özü dengeli beslenmek ve karbonhidratı ve şekeri mümkün mertebe sebzelerden edinmek. benim anladığım bu. faydasını gördüğüm de bu.

doymak tabiki. ama gazozla doymak. evet.