1.
atıf yılmaz'ın 1992 yapımı bu filminde, genelevde çalışan lale mansur’u havva (takma adıyla anjelik) olarak izliyoruz. lezbiyenlik temasıyla, dönemi için fazlasıyla cesur bir yapım. aynı zamanda bir lgbt festivalinde gösterilen ilk türk filmi olmasıyla da ayrı bir yerde duruyor.
hikayede, havva’nın ege’de çalıştığı kasabaya atanan eski arkadaşı, doktor nilgün ile * yeniden yakınlaşmasına tanık oluyoruz.
lale mansur bu rolle altın portakal kazanmıştı.
yeşilçam'da klasikleşmiş, "mutsuz hayat kadını erkek jön tarafından kurtarılır" klişesini burada ters düz etmişler. bu sefer o kurtarıcı figürü bir kadın olmuş. üstelik butch tonlar taşıyan erkeksi bir figür olarak çizilmiş. cinsiyet rolleriyle oynanması, kadın karakterlerden birisinin kıskançlığı, filmi daha da ilginç yapıyor. bayaa ilginçti, zevkle izlemiştim küçükken.
biraz kel alaka gelebilir ama bu film bana charlize theron’un makyajla neredeyse tanınmaz hale gelip döktürdüğü monster’ı hatırlatıyor. hem fiziksel dönüşüm, hem de karakterin duygusal yoğunluğu açısından.
umarım böyle cesur eserler günümüzde de yapılır. herkese de selam ederim bu arada topluca.
devamını gör...