duygularla başa çıkamamak

ruhu yoran insanlık hali. ambivalans duygular, sinirlarda seyreden duygular, birbirini tetikleyen ve besleyen duygular... her biri ayri yorar ruhu. disardan goren muhtemelen morali bozuk veya simarik der. veya mal der, sevimsiz der, garip biri der, geri zekali der. halbuki bilmez, ruhta ariza vardir. icerde kendi icine patlayan bi yanardag vardir.

boğulmaktır.
bir süre sonra depresyona girip her şeyi bir kenara bırakmanız yakındır.
zor bir durumdur.
patlamak istersiniz patlayamazsınız.
sadece duygularla değil hiç bir şeyle başa çıkamazsınız.

bu durumu en çok sinirlendiğimde yaşarım. sinirlenmekte bir duygu tabii ama illaki gözlerim doluyor yahu. ağlamak üzülmek geliyor içimden. tam anlamıyla üzülmüyorum da başa çıkamıyorum işte.

şu sorunu atlatmak için senelerdir okunan psikoloji, felsefe ve kişisel gelişim kitapları, çeşitli beslenme değişimleri ve fiziksel pratikler sonucunda çok güzel yol kat ettiğimi söyleyebilirim.insan bedensel olarak büyüse de duygusal olarak büyüyemeyebiliyor.farkettiyseniz bulunduğumuz coğrafyada duygularını yönetmek nadir bulunan bir özellik, bu sebepten dolayı kocaman çocuklar görebiliyoruz çevremizde.bu konuda yapılan kişisel gelişimler kişiye; yol, su, elektrik olarak geri dönüyor zannımca.

duygusuz insanların çoğunun bu nedenle duygularını yok sayması, baş etme yöntemidir.

yok saymayı denediğinizde hiçbir yere sığmayacak duygularınızın akış yönünü içinize çevirmesi ve bu birikimin sizi her gün mahvetmesidir. kendinize verilmiş bir sözünüz vardır ve onları kimseye gösteremezsiniz, geç kalmışsınızdır.