duymaya tahammül edilemeyen sesler

bazen kuş ötüşü, bazen araba kornası... bazense malum şahsın sesidir. en çok da o işte. hâlâ konuşuyor...

komşunun televizyon sesi.

som füzesiyle evi havaya uçurasım geliyor.

seçim zamanı parti arabalarının çaldığı şarkılar... hele trafikte falan denk gelirse çileden çıkartır. verilen tepki ektedir..

eve pencereden girmek suretiyle huzuru kaçıran taşıt sesleri.

horlama sesi, uykuda hızlı nefes alıp veren insan sesi. uyurken ölüm sessizliği olmalı, tahammül edemiyorum.

uyurken gıcırdatılan diş sesi, ah kulaklarımm.

horlama sesi, yakınlarda horlayan bir birey uykunuzu mafeder.

çok fazla bu tip sıkıntılarım yok fakat son 4-5 yıldır artık yüksek sesle müzik duyduğum zaman rahatsız etmeye başladı.
mutlaka onun da bir limiti var, demek ki yaş ilerleyince kafa çekmiyor bazı şeyleri.
onun haricinde her şeyin hızlı olmasını yapı gereği seven biri olarak tam aksine de sakinliği seven bir insanım ezelden beridir.

yemek yerken ağız şapırdatma sesi ve çay vb. içecekleri höpürdeterek içme sesi benim için ölümüne kapışır.

metalin metale sürtmesi ile çıkan ses.

ağız şapırdatma sesi, musluktan damlayan su sesi.

çakal sesi...

doğanın kucağına atmışsın kendini, keyfin yerinde, karanlıkta basmış, ateş yakılmış, tam ateşi harlayacaksın, bünyeni darlayan o ses duyulmaya başlıyor.

bebek ağlaması desem değil, kahkaha gibi desen o da değil...

sanki ikisinin karışımı illet bir ses! tamam birader topu topu iki üç gün kalacağız, bölge yine senin bölgen, bir şey dediğimiz yok...

ne diye kulaklarımızı tırmalıyorsun.

birde ilk sesten sonra koro halinde kıkırdamaları yok mu mahvediyor insanı.

bir süre sonra alışıyor olsanız dahi gıcık olma süreci asla bitmiyor. ayıdır, kurttur, tilkidir, geyiktir bunlar saygılı hayvanlar. domuz bile anlayışlı. ama bu çakallardaki bölgecilik kimsede yok. umay ana ıslah etsin bunları.

(bkz: ıslık) ıslıkla şarkı söyleme, ıslıkla birine seslenme, durup dururken bok var gibi çalınan ıslıklar...

tebeşirle yazı yazarken çıkan iç gıcırtıcı ses

keçeli kalemin kağıtta çıkardığı ses.

ceyranlı süpürge sesi.

uçlu kalem kullanırken kalemin içinde ucun bittiğini anlamadan kalemle yazmaya çalışmak ve kalemin demir ucunun kağıda sürtmesi sesi. bunu sadece yaşayanlar anlar. yazarken bile içim cız etti.

havuç, fındık gibi sert yiyecekleri yiyen birisinin çıkarttığı sesler.

sanki yemeğini önünden alacaklarmışçasına nefes nefese yemek yiyen insan sesi. oturup keyifli bir şekikde yemek yemek varken resmen savaş veriyormuş davranmak çok saçma geliyor bana.

bu yüzden babamla birlikte yemek yiyemiyorum.

kara tahtada sürülen tırnak, tebeşir sesleri