duyulan en iyi hazırcevaplar

hakim: cezaevinden açtığınız tünelden çıkan toprağı ne yaptınız?
mahir çayan: topraksız köylüye dağıttık.

.

deniz gezmiş idamla yargılandığı mahkemede birden gülmeye başlar. hakim "neye gülüyorsun?" diye sorduğunda "duvarda adalet yazıyor ona gülüyorum." der.

hayatım boyunca bundan daha iyi bir cevap duyacağımı zannetmiyorum. hatta bundan dolayı bir mahkemeye çıksam kesin aklıma gelir gülmeye başlarım.

şunu da şuraya bırakayım.

"sınavda yorum sorusu soracak mısınız?" sorusuna, "yorum yok."
demiş olan sevgili hocamızı hatırlatmış cevaplardır.

"geldikleri gibi giderler."

atatürk 13 kasım 1918 günü öğle saatlerinde trenle istanbul’a geldikten sonra, haydarpaşa garı’ndan bindiği ‘kartal’ istimbotuyla galata’ya doğru giderken, işgal donanmasının arasından geçer.
bu geçiş sırasında yaveri cevad abbas’ın ağladığını gören mustafa kemal paşa, büyük kararlılıkla o tarihe geçen sözünü söyler.

“geldikleri gibi giderler”

bu söz, kurtuluş savaşı’nın ilk işaret fişeği olacaktır...

bahçede dolaşırken bir köpek görürler.
ruhî: bu köpek burada fuzûlî(fazlalık, fuzûlî)
fuzûlî: vur tekmeyi çıksın ruhî(ruhu, ruhî)

rahmetli erdal tosun'un oynadığı bir film vardı (bkz: koğuş akademisi (film))'nden duyduğum bir replik ,



ne zaman denk gelsem gülerim.

"duyan kişi üzerinde 'vaaav be' etkisini yaratacak muhtemel olarak da konuşmayı sonlandıracak cevaplardır." şeklinde tanımı yaptıktan sonra. *
lisede çok sevdiğim bir öğretmenimle olan anım gelsin.
son sınıfta okurken coğrafya sınavı öncesi hem ortalama kasmak hem de öğretmenin de takdirini kazanmak adına sınava güzelce ve yoğun bir şekilde* çalıştıktan sonra sınav notlarını açıklanması ve 70 aldığımı öğrenmem sonucunda öğretmenim ile geçen diyalog. (serzenişli bir şekilde konuşmaya başladım.)
- hocam ya, hayvan gibi çalıştım 70 nedir, bu dersten 85 üzeri not alamayacak mıyım?
+ yanlışı başta yapmışsın, insan gibi çalışsaydın alırdın.
(tahmin edilen üzerine yanıt vermeden sessizce yerime oturdum.)

- kitap okuyor musun ?
- tabiki okuyorum.
- neden böylesin ?

üniversite ikinci sınıf, termodinamik sınavı. sınava geç kalan arkadaş telaşla yerini arıyor. o sırada iş bilir asistan aklınca laf sokmaya çalışıp böyle sorumsuzca sınava geç kalırsan hiçbir şey olmaz senden diye çıkışıyor.

bunu duyan yürek yemiş hazır cevap arkadaşımız hiçbir şey olamazsam okulda kalır asistan olurum diyor ve amfiyi bir ooooo uğultusu kaplıyor.

kart sensin postal da sana girsin

-orayı niye ateşe verdin
+canım istedi

lisede edebiyat hocamız
- bst senin bu gidişin gidiş değil, dost acı söyler...
+ her acı söyleyen dost değildir hocam...

-kanka ben şaka yapmıştım
-öyle mi ? kim güldü buna?

x- demek baytarsınız mehmet akif bey?
mehmet akif ersoy- evet, bir yeriniz mi ağrıyordu?

2 arkadaşım arasında geçen diyalog:

-senin belanı s*kerim.
+benim belam sensin.

(bkz: azdan az çoktan çok gider)

öğretmenken bela bir sınıfta ders doldurmuştum, sınıfın hocası raporluydu. yani cidden inanılmaz sıkıntılı bir sınıftı. sonunda kendimi kaybettim ve "kendimi ahırda gibi hissediyorum," dedim. çocuğun biri şak diye, "çiftçi biz mi oluyoruz?" dedi. çocuğu takdir ettim ama öğretmenlik vasfımı da gösterdim ve "umarım bu zekanızı akademik alanlarda da görürüz," dedim. yalnız hakikaten iyi laf sokmuştu çocuk bana. helal olsun.

bir cuma öğlesinde tanık olduğum konuşma:
x:sen niye cumaya gelmiyorsun?
y:sen allah mısın?