efendi bir insan olmaktan vazgeçilen an

efendi olmanın hiçbir şey kazandırmadığını, aksine, hayatta bazı şeylerden geri kaldığını gören kişinin ruhunu şeytana sattığı andır. en güzelidir. aman o kırılmasın, aman bu üzülmesin, yok efendim bunlar benim hakkımda yanlış düşünmesin diye diye bir ömür harcanmışken, bundan sonrasında zevk alma, haz odaklı bir hayata geçiş yapılır. efendilik sizde kalsın.

bir an olarak gerçekleşmese de son birkaç haftadır yavaş yavaş gerçekleştirdiğim şey. kabuk değiştiriyor resmen yeniden doğuyorum efenim.

artık yavaş yavaş kendimi adapte ettiğimdir, ülkemizde şerefsizlik, kolpacılım, kabadayıcılım değer görmeye başlamış.

efendi insanlar tarikatına sabır diliyorum, ben başaramadım dostlar

idolümün it olma hikayesini bırakıyorum buraya. feyz alın.
buradan

insan olmaktan vazgeçmişlerle karşılaşılan andır.

bu konu benim canımı hep sıkan bir konu olmuştur. çevremde o kadar çok “şöyle kazık yedim sonra böyle oldum ... yok çok sevdimmm hayatımı s..kti ...yok efendilik hiç işime yaramadı bundan sonra p.ç takılacağım” muhabbetleri dönüyor ki sinir oluyorum. o zaman ölçülü efendi olun... değen kişiye değer gösterin... bunlardan bi haber gerçekten sevmeye gelmiş adamların bunda şuçu ne yani???yok illaa kazık yemiş birilerinden ; o da illa başkasından acısını çıkartacak. bence bu da saf kötülük, çünkü bilerek ve karar alınarak yapılan bir duruş tarzı.

atom fiziğinden vaz geçilen andır ama yine de efendilik iyi bir şeydir, vaz geçmeyin.

efendilik ve enayilik arasındaki ince çizgiyi bildiğiniz sürece yanınıza uğramayacak andır.

hayatını insanlar için yaşadığını anladığın an

halen gelmedi o an. hovarda, duygusuz, insanlara ekstra iyi davranmayan götüntoş bir adam olmak istiyorum lütfen.

bak olmuyor. lütfen demiceksın işte. of.

geçen hafta çok yaklaştım. öyle bir an geldi sabrımı zorladı ama bırakmadım.

bir yazar arkadaşımız buradan sevişme başlıklarına saçma sapan bir yorum yazmış. gittim portakal attım. başlıkları engelleyin, tanımları engelleyin böyle başlıklar görmezsiniz dedim. insan gibi. başlığı ben açmama rağmen üzerine ne alınıyorsun dedi. dedim ki tavsiye veriyorum neden üzerime alınayım dedim. tavsiye kabul eden bir yapım yok dedi. *

ulan tavsiye kabul etmeyen insan olur mu olsa bile ne işe yarar öyle insan. dış dünyaya bu kadar kapalı olmayın. kendinizi düşündüğünüz bok değilsiniz siz. biraz açık olun böyle şeylere.
sonra fark ettim zaten çöp bir yazarmış. boş boş tanımlar giriyor.

8 yaşında falandım galiba. lugatımda kirli hesaplara yer yoktu. o yaşlarda aşkın tarifini belki yapamazdım ama neye benzediğini söyleyebilirdim.

ben de öyle yaptım. birden koca memeleriyle ablası ve arkadaşları geldi. en naif duygularımla alay ettiler. o güne kadar annesinin ipek yorganlara sarıp sarmaladığı bennn sevimli luci.. o sahnede bir canavara dönüştü.

o gün yaşanmasaydı eğer belki de şu an bir sahil kasabasında keçi besliyor, 2. çocuğun doğmasını bekliyordum.

bunun yerine çok afedersiniz artık bir “meme koparanım”

beni bu hale kadınlar getirdi. canları sağ olsun, yerim onları.

aldığım koin pamp görürse efendilikten eser kalmaz, ki efendilik nedir ki. rahat bırakın şu insancıkları.

mümkünü olmayan şey. efendiysen efendisindir. yapamazsın başka türlü.
hani erkeksen etek giyip dışarı çıkamazsın ya. çünkü o seni yansıtmaz.
efendiysen de pij olamazsın. pij olmayı geç, pij rolü bile yapamazsın.
anladınız mı?

bakın ben ne kadar piçim... efendilik mi püh püh aman aman aman püh... keşke herkes piç olsa... olamaz ki olamaz ki...

büyük çılgınlıklara gebedir.

ha! yakin olmayan andir umarim.

daha öyle bir an yaşamadım ama çeyrek var, her an vazgeçebilirim.

atom fiziğine lanet edilen dakika.

vazgeçmeyin. meydanı bırakmayın bazılarına.