eh

nasılsın sorularına muhatap olduğumuz zamanlarda, elimizi kendi ekseninde sağa sola çevirip eh işte dediğimiz anlar vardır. işte o ”eh” kadar yaşanan hayatlarda eh’lerin dışında elimizde kalan yaşanmışlıklar hep başkalarına bağlı olan kısımlar oluyor. ya birileri birşeyler götürüyor bizden, ya da gereksiz bir şeyler ekleniyor hayatlara ağırlık olarak. ya biz yanlış kararlar alıyoruz, ya da alınmış yanlış kararlarda rolümüzü oynuyoruz. kalabalıklar ha varmış ha yokmuş dediğimiz noktada kendimize kalıyoruz. onda da anca eh kadar yaşayabiliyoruz. öğlen vakti gölge en küçük durumunda olur ya, işte eh kadar yaşanan hayatlarda öyledir zannımca, hayatta bıraktığın iz öğlen vakti oluşan gölgen kadardır, varla yok arası.

vasati, ortalama.

bazen geçiştirme amaçlı söylenir. oysaki ne anlamlar içerir, dağ olsa dertlenir.
tabii bu soranla da alakalı.

nasılsın sorusuna en sık verdiğim yanıt. kısacık bir kelime ve genellikle de mevcut durumuma uyuyor*. tercih etmemem için hiçbir sebep yok.