eleştirilmekten zevk almak

"düşünce çatışmaları beni ne kırar, ne yıldırır, sadece dürtükler, kafamı çalıştırır. eleştirilmekten kaçarız: oysa ki bunu kendiliğimizden istememiz, gelin, bizi eleştirin dememiz gerekir: hele eleştirme bir ders gibi değil de bir karşılıklı konuşma gibi olursa. biri çıkıp bizim düşüncemizin tersini söyledi mi, onun doğru söyleyip söylemediğine değil, doğru yanlış, kendi düşüncemizi savunmaya bakarız. bizi düzeltmek isteyene kollarımızı açacak yerde, yumruklarımızı sıkıyoruz. ama ben dostlarımın bana sert davranmasını istiyorum. sen bir budalasın, saçmalıyorsun, desinler bana. ben, dostlar arasında açık, yiğitçe konuşulmasını isterim; dostların düşünceleri neyse sözleri de o olmalı." — montaigne

eğer birisi tarafından eleştirilirsem sinirim değil dikkatim artar. eleştiriden bir pay çıkartmak için canla başla uğraşırım. hatta ve hatta tartışmalarda dahi asıl kazananın, tartışmayı kaybeden olduğunu düşünürüm. çünkü tartışmayı kaybeden yeni bir şey öğrenmiştir, tartışmayı kazanan ise sadece kazanmanın getirisi ile uğraşıp duruyordur.

ilk zamanlar kabullenmek zor gelse de olgunlaştıkça mükemmelliğe giden yolda çok faydalı olacağı öğrenilecektir.

arada gelen durumdur. eleştrin beni bana eleştriler dizin diye dolaşmak istiyorum. sonra garip garip triplere giriyorlar çünkü sıkıntılarını insanca, adaba uygun olarak dile getirmediklerinde.

eleştirilmeyi olumlu karşılamak çok büyük yetenek tabii eleştirinin altını da aramak lazım. eleştiri ikiye ayrılır. birincisi sizi geliştiren, görmediğiniz yanlarını ve yaptıklığınız hataları gösteren sözlerdir, ikincisi ise eleştiri adı altında hakaret, laf sokma ve aşağılamadır. iyi eleştiri ve kötü eleştiriyi fark edebilen zeki bir insansanız da işiniz zor oluyor. iyi eleştiriyi kabul edip teşekkür ettiğinizde mütevazi, egosuz biri oluyorsunuz evet ama kötü eleştiriyi kabul etmeyip açıklama sunduğunuzda kaba, egolu ve eleştiri kabul etmeyen biri oluveriyorsunuz

mazosist 1 dangalak olmaktir. elestiriye acik insan ozguvensizdir. hakli veyahut haksiz olsun. elestiri negatif bi seydir bi insan senin eksini yuzune vuruyorsa bunun ne gibi iyi bi yani olabilir? kafamda gazoz sisesi kircam bak sinirden. evet.

benim uluslararası dürüstler dövmem var. fark edilen de bir yerde. tabii ibranice yazı da var. bu dövme benim durduğum yeri, biraz da insani duygularımın tezahürü olan bir dövmeydi. gören çok oluyor elbette ve

-sen isa mısın, sen yahudi misin?
hatta;


gibi tepkiler alıyorum.

tebessüm edip geçiyorum. fark ettim ki hoşuma gidiyor.

ben bu insana ne anlatayım a. ya.
gülücen geçecen.

var böyle tipler, g*tne laf yemek için binbir takla atarlar, hayvan oğlu hayvan gibi eleştirildiklerinde de sesleri çıkmaz, niye? çünkü hoşuna gidiyor amacına ulaştı.

yukarıdaki yazarın bahsettiği durumdan farklı olarak, karşındaki kişiyi daha iyi tanımak, kendin hakkında bir şeyler öğrenmek, egoyu kontrol etmeyi öğrenmek gibi sebeplerle yapılabilen eylem.

bakış açısı önemli, senden nefret eden biri bile sana yeni bir bakış açısı kazandırabilir. aynı zamanda seni eleştiren kişinin ne kadar olumlu yada ne kadar olumsuz olabileceğini görüp onu daha iyi tanırsın. bu süreçte kabul etmek istemediğin bazı şeyleri yada direkt haksız hakaretleri dinlerken sakin kalabilmeyi, egonu ve duygularını kontrol edip akılcı sağ duyulu tepkiler verebilmeyi öğrenirsin. ama bunu herkes yapamaz, oldukça zordur. sağlıklı şekilde dinleyebilmek için kişinin hali hazırda görece sağlıklı bir ruh halinde olması gerekir. yoksa kişi mesela saldırgan yada intihara meyilliyse büyük sorunlar yaşanabilir.