en mutsuz meslek mensupları

şuan için sağlıkçılar
genel olarak ise inşaatçı ve bankacılar

doktorlar, hemşireler, mühendisler, avukatlar , öğretmenler, bankacılar.
en mutlular ise bekçiler, polis memurları, uzman çavuşlar.

sağlıkçılar. dünyadaki mevkidaşlarıyla aynı koşullarda çalışamıyorlar. çok daha yoğun ve ağır şartlarda çalışmalarına rağmen, özellikle pandemi döneminde bir din işleri görevlisiyle aynı ek ödemeyi dahi alamıyorlar. insanların hayatını kurtarmak için ölüyorlar, meslek hastalığı sayılmıyor. üzerine bir de şiddet görüp hakaret işitiyorlar. "bizim vergilerimizle maaş alıyorsun" argümanından çok daha fazlası bu insanlar inanın. ayrıca öyle çok matah bir ücret de almıyorlar. son olarak da "bilerek seçtiler bu mesleği, işleri bu" söylemlerini de bıraksak mı acaba. her kim hangi mesleği seçerse seçsin insani yaşam şartlarında, en iyi seviyede yapmak ister. işimiz bu diye bize dayatılana razı olmak zorunda değiliz. içimi döktüm. teşekkürler.

şu an için sağlıkçılar, genel olarak muhasebeciler.

kuryeler

emeğinin karşılığını alamayan, alamadığı gibi gerek fiziksel gerek mobbing yoluyla psikolojik şiddet gören her meslek grubu mutsuzdur. ömrümüzün yarısından çoğunu işimizde geçiriyoruz ve işimizde mutsuz olmamız demek ömrümüzün yarısından fazlasını mutsuz tüketmişiz demektir.
dilerim emekçiye hakkının verildiği, mobbing mağdurlarının da hakkını aradığı bir ülke oluruz, en azından ileride bir gün.

en mutsuz meslek mensupları kesin olarak bakkal ve büfecilerdir. özellikle akşam saatlerinde bu işletmelere girdiğinizde kasanın arkasında dükkanın sahibi ve yanında tabureye oturmuş, eline çay tutturulmuş biri bulunur. bu iki kişi yoğun bir sohbete dalmışlardır ve sen akşamın o saatinde susayıp veya sigarasız kalıp dükkana girdiğinde adamların muhabbetini böldüğün için sanki adamın dükkanına değilde yatak odasına girmişsin gibi bir afra tafralar, oflayıp puflamalar eşliğinde şöyle bir diyalog gerçekleşir.
- kolay gelsin abi, bi kısa camel.
- yanındakine anlattığı muhabbeti sürdürerek bir yandan, kısa ney?
-camel abi
-elini arkasına atar ve önüne paketi fırlatır. paket de kısa winston.
-abi ben camel demiştim.
-oflayıp puflayıp bir kez daha binbir zahmetle kısa camel paketine uzanarak, baştan söylesene be abicim.
ardından tabiki, sigarayı alırken iyi akşamlar diye sunduğun iyi dileğe karşılık alamazsın.

mesai sonrası yine işin ve ilk mesai gününde yapılacakların yakasını bırakmadığı meslek mensupları.

bence mutsuzluk meslekte değil 18 gibi bir yaşta ve belki daha küçükken hayatımızın geri kalanını ne yaparak geçirmek istediğimize karar vermemizi bekleyen sistemde. ve bu kararı verirken iş kaygısını çok aşırı yaşıyoruz. kimi toplumun övdüğü ve öne çıkardığı bir bölüm seçip kendi içinde kalanlardan dolayı mutsuzken kimi de kendi iç sesini dinlediği ama mezun olunca iş bulamadığı için mutsuz. kimisinin de yetenekleri ve kapasitesi göz ardı edilerek belli bir kağıt üzerinde aldıkları puan sonucunda seçenekleri azalıyor hatta asıl ona uygun olan şey seçenekleri arasında bile olmuyor.

müşteri hizmetleri çalışanları imiş. zaten iş genel olarak güzel bir şey değil. mutsuzluk ve anksiyeteden ölmüyorsan yapmaya devam edersin…

en fazla intihar oranı diş hekimlerinde diye duymuştum :( hatta bir filmde bu duruma gönderme yapılmıştı </3

hizmet sektöründe çalışanların gerçekten allah yardımcıları olsun. dükkan iş yapmaz suçlu olurlar, müşteri sorun çıkarır hepsi suçlu olurlar, %90'ının maaşı asgaridir. bahşiş alamadıkları takdirde geçinemezler. saatleri maalesef esnektir. kimse '' saatim geldi çıkayım '' diyemez, derse kötü karşılanır. daha neler neler tabi.

doktorlardır herhalde allahın belaları her şeyde fikir sahibi bu adamlar youtube'a bakıyosun bi doktor fetva veriyo islami videolar çekiyo bi tanesi felsefe kanalı açmış bi tanesi gazetecilik yapıyo bi tanesi trol olmuş siyaset konuşuyo diğeri şarkıcı olmuş lan kompleksli herifler kendi işinizi becerin önce.

sevmediği işi yapan arkadaşlar.

denizciler (tescilli)

bu ülkede emek değersiz ve emeğinin karşılığını almayan her meslek grubu mutsuz. lakin toplumun bakış açısı nedeniyle ben kendi mesleğimde mutsuzum çünkü çok tatil, yatarak kazanma gibi nitelemeler ile anılıyor mesleğimiz halbuki biz bu bozuk sistemde gençlere dokunmak istiyoruz tamam çok başarılı değiliz ama bunun nedeni takım elbiseli politikacılar arkadaş toplayın her ilden 5 alan uzmanı her branş için öğretmen ve dinleyin meslektaşlarımı lakin siyaset temsilci dahi göndermesin iki sene zam almadan çalışmayı dahi kabul ederiz mutsuzuz bu nedenle çünkü işimizi güzel yapamıyoruz ve saçma yargılamara uğruyoruz.

ben siyaset mezunuyum.her türlü mutsuz olacağım.bölümümle alakalı iş yapsam öbür dünyada ebeme hesap veremem dahası torpilim yok.özel sektörde işe almıyor.yanarım yanarım beynim ambale olana kadar okuduğum makalelere,kitaplara yanarım.hayır birde her şeyin farkındayım, vizyonum da geniş. keşke cahil kalıp son ütücü olsaydım. şimdi evde babamın gömleğini ütülerken metin heper'in atatürk ile ilgili makalelerini kıyaslamazdım.

asker/polis.

psikolojik olarak güçlü olmayan insanlar seçmemeli bu meslekleri. günün çoğunluğunda şiddet gören insan belli zaman sonra umarım çevresine şiddet uygulayan birine dönüşmez ama maalesef dediğim şekilde oluyor.

kesinlikle ve kesinlikle mali müşavirlerdir. kendimden biliyorum.

sosyal hizmet çalışanları.
sürekli sıkıntılı dertli insanlarla uğraşmaktan hayattan soğumaya sebep