en zor günlerinde yalnızca kendinin yanında olması

aileniz de mi yok ey ahali dediğim durum. arkadaş ve sevgili hadi bir yana, kötü gününde yanında olmaz, yollarını ayırırsın ama aile öyle mi? ne zaman sıkıntı yaşasam hiç tereddüt etmeden ailemden yardım isterim. onlar da olmasa bu hayata dair pek fazla bir beklentim kalmıyor. o yüzden özellikle hayatını bizim için feda eden annemi hayal kırıklığına uğratmak istemem.

olmayınca olmuyor işte. yalnızlık, kimsesizlik kimi insanın kaderidir. ne yaparsa yapsın değişmez.

her seferinde kendi gücümle üstesinden geldiğim için sorun olmayan durum.

bazı şeyleri kendim çözmeyi, halletmeyi başarsam da bazı sorunlar için birilerine ihtiyaç duyuyorum zaman zaman. olsun, yapacak bir şey yok diyip geçiyorum ben de.

kendinizle barışık olmanız, öz saygınızı kazanmanız ve sâfi mutluluğu kendinizde bulmanız için iyi bir fırsat bu.. şahsen o günler bana kendimi sevmeyi ve komando gibi olmayı öğretti. iyi ki de tek başıma atlattım o günleri, kimse minnet etsin istemem.
empati duygumu da kuvvetlendirdi. o günleri yalnız atlatmasına izin vermiyorum etrafımda ki kişilerin. var gücümle umuda koşturuyorum..

kim olacak iyi gun dostları mi kendine yaslanmazsan düşersin. yeter ki kendini kaybetme.

kendim ve kedim yeter de artarız bile.