ergen kızın olması

idare etmesi zor bir dönem, anne açısından daha sancılı geçiyor bu ergen kızın olması muhabbeti, anlayış gösterip göstermemek arasında kalıyorsun, hata yapmasından endişe ediyorsun ama müdahale edemiyorsun güvenmek zorundasın falan filan derken paranoyak bir anne oluyorsun işte

bir an önce erse de kurtulsam diyorum.
hep bir gergin, ne desem yanlış anlıyor. konuşup tartışırken sesi yükselince benim şalter atıyor.
tartışmayı uzatmamak adına parka geldim oturuyorum şimdi.
beni çok yordun kızım. geçecek diyoruz diyoruz da tam olarak ne zaman geçecek acaba? gün saat verebilecek var mı? zira ben de sabır kalmadı.
anlamsız anlamsız ağlamaları, gülmeleri, aman ağlama da gül. ağlamandan iyidir gülmen.
ne zormuş arkadaş ergen kıza sahip olmak. ben bu kadar yoruldum, kızım ne psikolide diye de düşünüyorum. ya sabır diyelim. sabrın sonu selamet.

7 arkadaşıyla dersane çıkışı eve gelip, mutfağa ve salona çökmeleri, gelirken alış veriş yapıp kendilerine yemek pişirmeleri, yemeğin ardından biralarını içerken şarkı söyleyip, dans edip, kahkahalar eşliğinde eğlenmeleri, ardından birbirlerine tarot bakıp ciddi ciddi hep birlikte yorumlamaları, arada çın çın yine kahkahaların patlaması, en son aileleri gelmeye yakın kendilerine çeki düzen vermeleri, eşyalarının birbirine karışması ve en son güzel dileklerle ayrılıp gitmeleri.
arkalarında tertemiz bir mutfak ve salon ile enerjik-mutlu-umutlu-eğlenceli hareketin bir anda kesilmesiyle oluşan boşluğu bırakmaları.
benimkinin ermesi yakın galiba. yine de beklentimi yükseltip hemen umutlanmayayım.