erkeklerin kız çocuklarını eşlerinden daha çok sevmeleri

biri çıkıp lütfen bunu yalanlayabilir mi, zira böyle bir durum olursa kendi çocuğum olduğunun farkına varamayıp kıskançlık yaşarım gibi, evet kendime hiç güvenmiyorum

ama yargılamadan önce bi durup düşünün kadın erkek çocuk doğurup bütün ilgisini ona verse erkeklerde kıskanmaz mı, ben hasta mıyım olmayan kocamı çok sevip olmayan çocuğumdan kıskanıyorum şuan

edit: kastettiğim çocuk olduktan sonra partnerini yok sayanlar, nasıl olur demeyin baya çevremde gördüğüm bir durum, sanki kadın artık yok hükmünde.

erkolar zaten eşlerinden başka herkesi çok sever ve anlaşırlar
onların mallıkları sadece bize

siz el'in kızı, onlar ise kendi kızlarımız.

herkese karşı duyduğumuz sevgi farklıdır. az çok olarak düşünmek yerine düşünmemiz gereken şey neye ihtiyaç duyduğumuzdur.

babam beni daha çok sevmiyordu mesela annemden. benim daha çok babama ihtiyacım olduğu için daha fazla yanımda oluyordu çünkü anne dediğimiz haliyle kocaman bir kadın, bir birey. elbette annemin başa çıkamadığı sorunlarla da babam ilgileniyor yahut annem babama karşı aynı davranışı sergiliyordur ancak biz çocukların bir yetişkine muhtaç olduğumuz gerçeği ortada.

bu dışarıdan bakınca insanarı yanıltabilir ya da bazı insanlar evlatlarına olmayacak anlamlar yükleyebilir. bunlar zaten sağlıksız ilişkilerdir. normal bir ilişkide küçük cocuğa ilgi göstermek bir başkasından daha çok sevdiği anlamını taşımaz, sorumluluklarını yerine getiriyor olduğunu gösterir fikrimce.

pek çok parametreye bağlıdır.
abicim, kız erkek fark ediyor mu her şeyden önce? mesela senin kızın olursa cinsiyetler farklı olduğu için* kulvarlar da farklı olacak ama oğlun olsa kocandan daha çok sevme ihtimalin var mı? manyak mısınız, ne biçim kafalar bunlar? :d

birisi romantik & cinsel partnerin. hayat arkadaşın. onunla olan ilişkinde bambaşka dinamikler var, bambaşka bir süreç var. öteki de müşterek çocuğunuz. onunla olan ilişkide de bambaşka dinamikler var :d.

ayrıca çok / az sevmek sadece kim kimin neyi gibi bir şey değil ki. bir baba veya anne de çocuğunu x bir kişiden daha az sevebilir. ya çocuk seri katilse sever misin mesela ablacım? psikopat ve ruh hastası değilsen seçtiği yaşam yolu nedeniyle onaylamazsın ve sevgi bağı kırılır / zedelenir. eşin "iyi bir" insansa, çocuğun da "bok gibi biri" ise, lan ben bunu yaptım ama bu olmadı deyip eşini daha çok sevebilirsin :d.

çocuk 3 yaşındaysa henüz bir deccalliği olmadığı, ciddi büyük çatışmalar yaşanmadığı, bakıma muhtaç olduğu için herkes zaten onunla ilgilenecek ve dolayısıyla onu sevecektir, ciddi bi yatırım yapıyor orada çünkü ona :d.

umarım "aiiiy kocişkomu kızımdan bile kıskanırım" manyaklığınızın "ben leylayım o mecnun" romantizminden ayrı bir şey olduğunu, bu söylemin hiçbir elle tutulur yanı olmadığını ve ya kocanızın annesi ya çocuğunuzun sevgilisi olmaya kalkıştığınızı ve insanları öyle gördüğünüzü, sevgi türlerini anlayamadığınızı ve gruplayamadığınızı tez zamanda fark edersiniz ya :d. bu hanım kaynana olsa gelinine de huzur vermez bakın oğlumu çaldı diye :d.*

normaldir.

önce can sonra canan diye boşa dememişler. herifim en çok kızımızı sevebilir. şahsen oğlum olsa ben de kocamdan çok oğlumu severim. oğlum da oğlum canım oğlum. ınsta anaları modundan acilen çıkmalıyım.

ben galiba tek başıma çocuk yapacağım çok fena gaza geldim.

bununla bağlantılı olarak kız çocukları, annelerinden çok babalarına düşkündür zaten.

bu dünyada kız çocuğundan daha çok sevilebilecek bir canlı olmaması biz erkeklerin suçu mu?

evlat sevgisi ile hanım sevgisi hem ayrı hem de birbirleriyle bağlantılı büyük sevgilerdir. çocuk ortada yokken hanım var mıydı? vardı..
koca hanımını canından çok sevdi mi?
işte mesele tam olarak bu hocam.
öyleyse canından çok sevdiğinden olacak çocukları da canından çok sevecektir.

dolayısıyla böyle bir ilişkide asla kıskançlık olmaz. anne evladını kıskanmaz.
o sevginin temel çıkış noktası, kaynağı zaten o dünyalar güzeli, gönüller sultanı hanımdır. hanımın büyüklüğüne, yüceliğine kim erişebilir ki cihanda? hanımın yeri başka bir boyuttur. kimseyle mukayese kabul etmez.
evlatların yeri de başka bir boyutur. o da mukayese kabul etmez.
evlat senin varlığın ile en sevdiğin kişinin varlığının simgesi gibidir. iki kişiden bir kişi meydana geliyor. siz onda birsiniz adeta..
en sevdiğin kişiden evladının olması işte bu yüzden çok kıymetli.

hanımını canından çok seven bir baba
evlatlarını da canından çok sever. sonuç olarak hanımı candan çok sevmek yine önemli yine önemli.

evli değilim çocuğum yok ama bu konuda ahkam kesebilirim. kadınlara duyulan sevgi iki yetişkin arasında duyulan bir sevgi.

çocuklara duyulan sevgi masumlara duyulan merhamet duygusuyla paralel bir sevgi.

erkek çocukları, en azından benim gördüklerim hem daha kavgacı ve yaramaz hem de sıfat olarak daha sevimsiz.

yani kız çocukları doğuştan gelen bir sempatikliğe sahip bence.

(bkz: babasız kızlar balosu)

belki sonradan, belki iş işten geçtikten sonra..

“babamız bizi sevmedi..
çirkiniz…”