erkeklerin yaşlandıkça bıyıklarının küçülmesi

sanırım türkiye'ye özgü bir olaydır. fotoğraflarından gençliklerinde, orta yaşlarına kalın ve gür pos bıyıklı ya da pala oldukları görülen adamların, yaşlandıkça kedi gibi bıyıklarla yetinmeleri yaşam karşısında düşen süngülerinin hüznünü yansıtır.

en kötüsü de, bu bıçkın görünüşlü adamların birer badem bıyığa dönüşmeleridir ki, ölüm karşısında yusuf yusuf olduklarını gösterir. çoğunlukla cami önlerinde pinekleyip namaz vaktini beklerler. tayyib'in övülmesiyle başlanan bu sohbetlerde bazı eski kulağı kesiklerin gaza gelip gençliklerinde kırdıkları cevizleri ve pavyon alemi anılarını anlatmaları sıradandır.

tövbe ben niye tam tersine şahit oldum. özellikle bizim köyde bir ali dede vardı. adam da bırak bıyığı kaşları bile bıyık gibiydi. gözüne girecek kadar gür ve uzun kaşları vardı. korkunçtu.

kötü haber yaa. benim bıyık zaten zayıf çıkıyor. bi de artmayacak da azalacak mı yani? tüh