eskiden hayatın daha eğlenceli oluşu

şimdilerde hayat sadece işten ibaret.

çocukluğumuza dönmek istiyoruz. şimdinin çocukları da gelecek 20 sene sonra eskiden daha güzeldi diyecek ve bu döngü böyle devam edecek.

nostalji ilüzyonu, hafıza geçmişin kötülüklerinin üstüne sünger çeker, güzel anlarını sevgiyle saklar ve hatırlatır.

çünkü atlatılan kötülük yaşanandan daha masumdur her zaman. ama hatırlayalım, salgın dönemindeki gibi kolektif bir sorun değildi o zaman yaşadıklarımız. bireyseldi ve açıkçası çok daha günübirlikti.
not: ağlamayacağım, hayır

dünyanın sonuna az kaldığı içindir. ay pardon, pot kırdım..en azından bu bilgiyi dünyaca ünlü bilim adamlarından aldığımı ve dünyanın sonuna 3 yıl kaldığını söylemedim. bu ne boş bir entry böyle.

muhtemelen yaşlı bir yazarın açtığı başlık. saygılar dayı.

bir görüş değil bir gerçektir, eski dediğim 30-40 yıl öncesi.

insanın eskiye olan özlemi hiç bitmiyor bence.

bugünden 50 sene geriye gidip sorabilsek eminim onlarda geçmiş günlerin daha güzel olduğunu söyleyecekti.

zaman mı kötüye gitti yoksa bizler mi?
her ikisininde kötüye gittiğini söyleyebiliriz elbette ama asıl mesele ikisi de değil, yaşadıklarımız.

omuzlara yük bindikçe yüksüz günleri hatırlıyoruz bu da bizi geçmişe sevdalı yapıyor.

hep aklımda dolanır bu. yaşlanmak mıdır yoksa hayatın zorlaşması mı bilmiyorum ama eğlence halkası çok daraldı. ya da aklım başıma geldi de mantıksal olarak mı farklı bakıyorum herşeye bilemiyorum.

eğlenceli miydi bilmem ama eskiden hayat daha gerçekti, bu kesin.

eğlenceli olan tek şey kimse kimsenin nerede kimle ne yaptığını asla bilemezdi. onun dışında pek de eğlenceli değildi.

insan gittikçe nankörleşmese eskisi gibi ufak şeylere mutlu olsaydı keşke,o zaman hayat öğretici bir eğlence olurdu insana

internet öncesini yaş ufaktan da olsa bilen biri olarak: inanılmaz sıkıcıydı.

herkes yazar vay efendim sokakta oynardık falan, evet de sabah kalktın, diyelim sokakta ekip yok. patlardın. nickelodeon falan bayardın.

biraz ilginç zevklerin varsa, metalciysen, repciysen ne bileyim kuş gözlemi seviyorsan (herhalde) yalnızdın. bir derginin ilan sayfasına mektup göndercen tanışmak için de, iki ay sonra yayınlanacak, martta gönderdiğin mektuba mayısta biri cevap verecek "frp oynarım ben de" diye. (yaşamadım ama görünen manzara bu)

biriyle buluşacaksan önden haberleştin ama mesela otobüsü gelmedi, trafiğe takıldı, ekti. orada ağaç gibi bekle yarım saat. büyük kuzen beni de alıp buluşmaya gitmişti dükkan telefonundan bu kız nerede diye anasıyla, babasıyla konuşmuştu.

film televizyonda ne varsa o. şimdi netflix dizisi beğenmiyoruz ya "geç geç geç" o zaman ne rezelat şeyleri yokluktan bütün türkiye izlemiş.

nereden baksan azmış hayat.

şimdi klasik nostalji yanılgısı, bunları beyin unutup sadece iyiyi hatırlıyor yaşlı tayfa diyor "çok harikaydı, tadı kaçtı". e kapat abi madem telefonu. yaşıtların da senin gibi konuşuyor, beraber yaşayın o koşullarda?