eskiden uzun tanımlar girerken artık uzatmamak

uzun ve bilgi içerikli tanımlar girdiğimde insanların okumaya üşendiklerini görünce verdiğim karardır. zira insanlar okumayacaksa biz bu tanımları neden yazıyoruz ki?

karşı tarafın yeterince hevesli ve ilgili görünmediği durumlarda onuru kurtarmak için benimsenen fiil.

eskiden okuyan, okuduğunu oylayan yazar vardı.
şimdi uzun tanım görünce okumayan, arkasına bakmadan kaçan, hadi 2,3 kişi okudu(büyük sayı) diyelim okusa da oylamayan yazar var. haa oylamak zorunda mı? değil. bu noktada uzun tanım girmek zorunda miyiz ? hayır. alan memnun satan memnun. öyle okuyucu kitlesine böyle tanım.

bir tercih. yerine ve konusuna göre değişebileceğini gibi yazarın anlık duygu durumuna göre de değişebilir. bir takım konularda gereğinden fazla uzatma tekrara düşürebilir bu nedenle az öz anlatım ile yeni bir tarz yakalanmış olabilir. sözlükler bu yüzden var. özgürsün. dilediğin gibi yaz. ama yaz.

ister yazmak istediğimi kendimce yeter dediğim yere kadar uzatır, ister cümlemi birkaç kelime sonunda üç nokta ile orta yerde bitirir devamını okuyucunun mecaline bırakırım.

yazmak benim derdim. zati; çok eğlenceli, gündeme dair, çoğunluğu ilgilendiren mevzularda da yazmadığımdan, çoğu yazar tarafından okunmak arzumun hele de oylanmak arzumun yazmaya duyduğum şehvetin yanında esamesi okunmaz.

ancak itiraf edeyim ki; birkaç yazar arkadaşım var iki elin parmakları kadar olmasa da tanımlarımı okuduğunu bildiğim, onların * dikkatleri, özenleri ve ayırdıkları zamana çok kıymet veriyorum .

hissetmek hissetmeden önce çok uzun uzun anlatılan fakat hissetmeye başladıktan sonra hayatta olmanın analam arayışı cevabı gibi yani olmak gibi .

başıma gelmiş yürek burkan hadisedir. tanım yazmayı düşünmeye bile üşeniyorum. artık düşünmeden yazıyorum sözlük.