eti içi kararmadan yemeyen insan

vasat köylü zihniyetli insandır. illa o içindeki suyu kurutacak, etin o doğal aromasını yok edene kadar pişirecek beyefendi/hanımefendi!

bunlarda damak tadı diye bir şey yok. hadi buna eyvallah. bunlaaarrr, ete sos falan da koymaz. bunlaaarrr, eti katlediyor hocam. ağzının tadını bilen orta pişmiş yer, daha da bilen ise medium rare. bunun nedenini tartışmaya tenezzül dahi etmeyeceğim. ama en iyi et böyle pişirilmeli, bence böyle.

kaliteli et bulamayan insandır. kalitesiz ve sinirli eti yiyebilmek için çok fazla pişirmeniz gerekir. eğer yeteri kadar yağlı ve yumuşak bir et ise zeytinyağı ve/veya yoğurt ile terbiyeleyip hafifçe pişirmeniz yeterlidir.

keza köfte için de geçerlidir bu durum. köfte yağlı kıymadan yapılmalıdır. ancak bu şekilde içi sulu ve lezzetli kalır. yoksa piştiğinde elinizde lezzetsiz, yavan ve kuru bir et parçası kalır. bu kuru et parçasının da hiçbir besleyici tarafı yoktur.

(bkz: eti kim kaybetmiş de bulabilmiş insan)

konuya o kadar uzağım ki eti yeni bir çikolata falan çıkarmış sandım. bu ne saçma isimmiş diyorum.

elimden gelse eti böyle kuru kabuk gibi olunca yiyeceğim. böyle fırınlanmış kellenin üzerindeki kafa etleri gibi olacak. veganlar linç ermeden uzayayım.

eti karam’la ilgili espri zannettim 10 dk’dır ne alaka lan diye anlamaya çalışıyorum. soranlar olmuş iyiyim şu an merak etmeyin.

t: eti’ye haber verin bu başlıktan ürün çıkartsın, ben yedim şahsen.