etrafındakileri mutlu etme isteği

saçma sapan kendinden alıp başkasına verme

başkalarını mutlu edicem diye çoğu kez mutsuz oldum. bu konuda biraz bencil olabiliriz diye düşünüyorum. elbette insanları mutlu etmek güzel bir şey ama bu kendi mutluluğunu engelliyorsa yapma.

(bkz: selena) (bkz: nana)

bende sürekli olan bir istek. kendim hariç herkesi mutlu ediyorum

erdemli bir davranış olmakla beraber, ayarını kaçırınca kendinden başlayarak bir noktada herkese bir anda nefret kusmanıza yol açabilecek eylem. rölantide olduğu sürece herkesi mutlu eder.

belki de empati kurmanın ileri bir boyutu sayılabilecek istektir. bu düşünce insanın sevdiklerine davranış biçimini belirliyor. hatta onların da kendisine karşı davranışlarını.

küçüklüğümden beri söylediğim her güzel sözün ardından insanların yüzüne dikkatli bir şekilde bakarım. hoşuna gitti mi, söylemek istediğimi tam olarak anladı mı ve en önemlisi de mutlu oldu mu diye.

bunu yapmak benden hiçbir şey eksiltmiyor. eksiltse bile bu davranışı faydacı bir bakış açısıyla ele almadığım için önemi yok. sevdiklerimin zihninde bir yerlerde huzur veren, güldüren, mutlu eden bir yerim olması yeterli.

huzurevi , çocuk yuvaları , engelli rehabilitasyon merkezleri gibi kurumlara şans verilirse kazan-kazan durumunu ortaya çıkaran istektir.

masum bir sevginin acımasızca sömürülmesi ve bunun kurnazlık olarak görülmesinden sonra derin yara izleriyle sonlanır.