sinir krizi geçirdiğinde gelen kendini imha etme isteği

öfke patlamaları sonrası pişmanlık, etrafa etki ettiğinde daha fazla zarar vermeden bu dünyadan çekip gitme isteği.

bunun da psikolojik bir tanımı var: freud paşaya göre, kişi kendisini imha edemediği için saldırganlaşır. saldırganlaşmak ve yok olmak birbirine paralel şeyler. kendini yok edemeyen başka bir nesneyi veya canlıyı yok etmeye çalışır. masadaki vazoyu kırmak veya karşıdakine saldırmak gibi aksiyonlar gösterir.

evet şu an sinir krizi geçiriyor olabilirim. kendimi imha etmem lazım. yoksa bir şeyler kırılıp dökülecek gibi.. bazen diyorum ki sadece istemekle kalmasa..

(bkz: cihaz kapanacak. emin misiniz?)

sinir krizi geçirdiğinde, seni sinir krizine sokan insanların, sinir krizi geçirmesini dileme ve imha olmalarını isteme durumu.

bilmem anlatabildim mi?
bence böyle olmalı. bu şekliyle daha hoş göründü gözüme.

vallahi şu an sinir krizi geçiren bir hanımefendi bana yazıyor, keşke ben imha olsam.

ay allah bombardımanlardayım...

sinir edenler imha edilse direkt mesela..
sorun çözülmüş olur.

bir an için yok olup sinirin etkisinden kurtulmak ister insan. ondan olur işte. sonuç yok.

ben başkalarını imha etmek isterim.

etrafınızdakileri imha edin, bunu sözlerinizle de yapabilirsiniz

insanın kendine ve çevresine reset atan istek.
yaptım ve çok iyi geldi.

gerçekten insanları kırmamak aptal düşüncelerini ya da bencil kafalarını kırmamak için gelen o istek

gerçek sinir krizi geçirenler bilir ki, sinir krizi esnasında insan kendinden çok başkalarını imha etmek ister.
hayatımda sanırım 3-4 defa geçirdim; hepsinde de gözüme perde indi * ve elime ne geçtiyse karşımdakine fırlattım. hani elimde kazara bıçak falan olsa onu da fırlatırdım. o an sanki içine bir canavar giriyor insanın, en ilkel güdüyle hareket eden bir canavar. mantık desen yok, sonrasını düşünme yok. insanın kendini kontrol edememesi gerçekten korkunç bir olay. kendine geldiğin zaman duyduğun pişmanlık , zayıflık ve utanma da cabası.

yani kısacası, sinir krizi geçiren biri gemileri yakar; kendine geldiği zaman ancak utancından kendini imha etmek ister.

yazan arkadaşların çoğu karşıdaki kişiye ,bir şekilde, zarar vermekten bahsetmiş. sinir krizi herkeste farklı bir sonuç doğuruyor anladığım kadarıyla. benim deneyimlediklerimde kısa süreli hafıza kayıpları yaşamıştım, bundan ötesi olmadı. canımdan öte kıymetli birinin, o anlara şahit olduğu halde "bir ben kriz geçiremiyorum" deyip, dönüp arkasını uyumasıyla da sonlandı. daha doğrusu, hayatımdaki bir diğer kıymetli kişinin, bir anda kalkıp kendime bir şey yapmayayım diye sabaha kadar başucumda beklemesinden dolayı uyuyor numarası yaparak sabahlamamla son buldu.

sinir krizi geçirecek duruma gelen insanın kendiyle derdi vardır, bu yüzden de insanda kendini imha etme isteğinin hasıl olması gayet normal.*

kendi deneyimlerimden yola çıkarsam öfkemi önce etrafıma yöneltirim ama hırsımı alamam.sonra kırıp dökmenin mantıksız olduğunu ve bu öfkenin kendi zaaflarımdan kaynaklandığını kabullenirim.bu kabulleniş ten sonra zaten öfkemi kaçınılmaz olarak kendime yöneltirim.beni sinirlendiren nedenin üstesinden gelemeyeceğimi, yetersiz ve işe yaramaz olduğumu hissettiğimde de bu kendini imha etme isteğine yol açar.

herkesin derdi de farklı. ben de mesela öfke nöbeti geçiren biri değilim. kontrolümü kaybedecek kadar sinirlendiğimde konuşmayı sevmiyorum.

susmayı başaramayacaksam da ortamı terk ederim veya telefonu kapatırım.ondan sonra keşke unutabilsem.kin kötü bir şey biliyorum ama işte herkesin de huyu var.