eudaimonia

yunanca mutluluk anlamına gelir. antik felsefenin en önemli kavramlarından biridir. pre-sokratiklerde de rastlanılmakla birlikte bu kavram asıl olarak sokrates felsefesinde hayat bulmuştur. eudaimonia alelade bir mutluluk veya geçici bir haz durumu değildir. o felsefenin ereği, nihai amacıdır. bu mutluluğa erişmenin yolu bilgelikten, tefekkürden ve erdemden geçmektedir. eudaimonia sokrates'ten platon'a ondan da aristoteles'e geçmiştir.

en yüksek iyiye ya da en yüksek amaca eudaimonia denirmiş. en azından aristo böyle diyor.
kökene bakacak olurrsak; ‘iyi bir cin tarafından korunan’ anlamına gelirken; şansın yaver gitmesi olarak tanımlanabilir.
çevirilerde, ‘mutluluk’ olarak çevrilirmiş efem.

eudaimonia; kökü eski yunanca olan bu sözcük, sözlük anlamı olarak farklı dillerde sadece mutluluk ve iyi olma hali olarak çevrilse de daha derin anlamları ve açıklamaları olan bir kelime. aristotelesçi etikte insanın yaşamının en iyi ve yüksek olduğu hal olarak tanımlanıyor. sokrates'e göre erdemli olmak yeterliyken, epiküre göre hayatı zevk içinde yaşayıp acıdan kaçınmaktır eudaimonia. antik yunancadan sadece "mutluluk" olarak çevrilmesi bu kelime için talihsizlik olarak düşünülüyor.