eve dönmek

bir kapıdan içeri gitmekten daha fazlasıdır. anne yemeği kokuları, evde sizi bekleyen heyecanlı birilerinin olması sevildiğinizi hissettirir

huzurdur. her açıdan huzur. işten eve dönmek, başka bir şehirde öğrencisindir tatilde eve dönmek, bir yere gitmişsindir oradan dönmek, başına kötü birşey gelmiştir o zaman eve dönmek, uzakta yaşıyorsundur aile evine dönmek vesaire gibi birçok şey sayılabilir. çoğunda "evim, güzel evim" dedirtir insana.

tatil dönüşlerinden sonra hep yapmak zorunda olduğum eylem :/ uzunca bir süre mutsuz ediyor beni. tekrarlanıyor olması da ayrı ironi.

sabah arabaya eşyaları yerleştirirken ki telaş, bir şey unuttum mu diye gezinirken aslında evin her odasına son kez girip çıkmak, gidip sebepsizce buzdolabının kapısını açmak ve bir daha ki görüşmeye kadar yapılamayacak o son kahvaltıyı beraber yapmak. evden çıkarken onlara sımsıkı sarılmak, çok çok çokça öpmek.. ve türlü şebekliklerle onların ağladığını görmeden ayrılmayı başarabilmek.

bir korna çalış, arkandan okuduğunu bildiğin dualar, arabanın arkasından dökülen bir tas su ile yollara düşmek..

upuzun yollardan sonra eve dönmek.

kendi evime dönmek, çocukluğumun bitmesi demek.
kendi evime dönmek, hayatın akışının içinde taşımam gereken bir sürü sorumluluğun beni beklemesi demek.
ve en basitinden belki de kendi evime dönmek, eve girdiğinde kilitlediğinden emin olsan da yatmadan önce dış kapıyı kontrol etmek demek.

“küçüğüm,
daha çok küçüğüm,
bu yüzden bütün korkularım”

insan kendini nerede tamamlanmış hissediyorsa, evi de orasıdır. umarım bir gün herkes evinin yolunu bulur.

işten eve koşarak dönüyorum bir anda evde olmak istiyorum evde olmak güzel.

6 şubat 2023, 04:17 diyorlar yaşanılan depreme.

saati tam bilmiyorum. 1 deprem olmadı, 2 deprem oldu adana / çukurova'da. artçı deprem değildi ikincisi, kendini besbelli eden bir başka depremdi. ilk depremde bağırdım kıpırdamayın yere yatın diye, annem tamam oğlum tamam dedi.
babama tanık oldum ikincisinde, ağzı duadan eksik olmadı, gözümün önündeydi artık.

bizim evimiz binanın son katı olan 12.katta olduğu için, beşik gibi sallandık da, o çatır çutur sesleri duyarak ben dahil evdeki diger 3 canım yıkıldık artık demişiz. ben çökmeyi bekliyordum. ama hiçbir yere sığınamadım. hiçbirimiz emniyetli yerde değildik.

maalesef hayat devam ediyor bir şekilde.

binamıza 'hasarsız' raporu vermişlerdi, 2 gün önce. bu sabah tekrar yerleştik, birkaç sakin daha gelmiş. karşı komşumuz gelmiş.

hayata bir yerden tutunuyorsun ister istemez, öğle arasında yemek yemeğe, bir şeyler içmeye gidiyorsun. yarı yarıya bir normale dönme var ama insanların konuştuğu tek şey deprem. kulak misafiri oluyorsun ister istemez, konuşulan şey deprem.

ne kadar normale dönmüş olsan da, uzun süre bu psikoloji devam edecek.

eve dönmek kolay olmuyor, içinde korku varsa hele. ben bir şeyler içmeye geldim.

allah herkesin yüzüne baksın.

dünyanın en güzel duygusudur.