evlenilen kızın ailesinden hoşlanmamak

evlenilen kızın ailesine bir türlü kanı kaynamayan insanın üzüntü verici hissiyatıdır.

nasıl bir felaket bu rabbim?
insan sevdiği, seviştiği kadının ailesinden hoşlanmayacak...
mutlu olunabilir mi böyle.

seviştiğinizin üzüldüğünden çok asıl siz üzülürsünüz bu duruma. öyle değil mi?
damatların derdi sandığınızdan daha büyüktür.

bir insanın kaynanasını, baldızını, k.pederini sevmemesi üzücüdür.
aile sıcaklığını her iki ocakta da aynı derecede hissedebilmeli insanlar.
yalnız olmadıklarını, dertlerini ve sevinçlerini yeni ailelerine, büyüklerine açabilmeli ve içten sarılabilmeli.

insan seviştiğinin ailesini de sevmeli. hayat o zaman güzel olur. yoksa zor olur. zor olur.

yanlış evliliktir.
çünkü atalarımızın söylediği "anasına bak kızını al" sözü oldukça doğru bir sözdür.
nasıl olmasın?
sonuçta o ailede yetişiyor o çocuk.
olaylara tepkisi, düşünce tarzı, yaklaşımı vs net olarak bir yerde elbette benzerlik gösterecektir.
çünkü ailesinden gördüğünü beyin kodlamıştır. (normal aile yaşantısında büyümüş bireylerden bahsediyorum)


yani hayatınızdaki insanı çok seviyorsanız ama ailesi ile çok aykırı karakterler ise, muhtemelen bir taraf rol yapıyor ve kendisi olmuyordur.
e rol yapanla evlilik de bir yerde patlar.

evlenilecek kişinin ailesinden hoşlanmamak şeklinde değiştirilmesi gereken başlık.

çünkü aynı durum kadın için de erkek için de geçerli.
sevmemekten kasıt nedir?
evleneceğin kişinin ailesiyle can ciğer olamayabilirsin.
önemli olan eşinle anlaşabilmen.

diğer taraftan sürekli görüşeceksiniz, buluşacaksınız, bayramlaşacaksınız.
yani arada etkileşim olacak.
tamamen aynı düşüncede olmak zorunda değilsin veya aynı zevklere sahip olmak zorunda değilsin. ancak her iki tarafta saygılı olmak zorunda.
çünkü evlilik 2 kişi arasında yapılır.
geri kalan herkes evliliğe saygı duymak zorunda.
eşler bu konuda birbirine sahip çıkmalı.

ters karakterde olsa bile buna saygı gösteremeyecek olgunluğa erişememiş kişilerse en başından bitirmek herkesin yararına olacaktır.
göz göre göre huzursuzluğa kapı açmanın bir anlamı yok.
kendi kişiliğinizin saygınlığını korumak en önemli şeydir, vazgeçeceğiniz aşk bile olsa.

kötü hissettirir tabii ki ama çok normal bir şey. zamanla alışırsınız ve en azından bir şeyler batmamaya başlar. saygı daim oldukça sevgi zamanla da gelebilir. gelmese bile siz o yola iki kişi çıktınız: eşinizi sevmeniz, saymanız ve onun ailesinden farklı biri olduğunun bilincinde olmanız yeterli olacaktır.
insanlar görücü usulü evleniyorlar tanımadıkları ailelere gelin/damat oluyorlar. hatta gelin/damat olarak gidip o aileyle beraber de yaşayabiliyorlar. zorluklar olmazsa, herkes birbiriyle anlaşsa, herkes birbirinin aynısı olsa hayat eminim ki çok sıkıcı olurdu. insanlık giderek sabırsız ve tahammülsüz oluyor. sevdiği insanla bile küçük meseleleri büyütüp yollarını ayırabiliyor. zorluğa karşı dayanma gücü ve isteği giderek sıfıra çekiliyor.
anne babalarınıza bakın, birbirlerinin ailesine bayılıyorlar mı? büyük ihtimalle hayır.
ben de bunu çok düşünüyorum, büyük ihtimalle eşim ve annem birbirlerini sevmezler diye düşünüyorum. ama aradaki mesafeyi iyi ayarladıkça ve siz arada köprü olduğunuzda taraflar saygı çerçevesi içinde kalabiliyorlar. en uç noktada bile durum hallolabiliyor.
bir de en önemlisi dediğim gibi kişiyi ailesiyle yargılamamak.
kendi yaşadıklarımı da geçtim, daha babam; kendi ailesi ile alâkası olmayan biri olduğu için bu konudaki güvenimi her seferinde yeniler.
karşınızdaki insan anneniz babanızda olumsuz bir şey gördüğünde sizin de üzerinize yıkmazsa mantıklı bakabiliyordur.. annemle tanınmak istemezdim mesela ben de.

evlendiğiniz kişinin ailesiyle olan bağına göre değişebilen bir durumdur. mesela, ben zaten yurtlarda büyümüş, ailesiyle kopuk bir ilişkisi olan biriyim, zaten ailemle aram hiç iyi olmamışken, eşimin de haliyle onları sevmesini bekleyemem. kaldı ki o da aynı şekilde ailesi kalbinde yara olan biriydi. yani çok uzun yıllardır iki yaralı, birbirimize merhem olmaya çalışıyoruz. bu arada, çocuklarımız anneanne, babaanne, dede gibi kavramlardan mahrum kalmasınlar diye nadiren de olsa onlarla görüşüyoruz ama normal aile sıcaklığını hiçbir zaman kendi ailelerimizde görememiş olmamıza rağmen kendi kurduğumuz ailede en azından bunu kendi çocuklarımıza sağlamaya çalışıyoruz. yani herkesin sizler gibi sevgi dolu aileleri yok, o yüzden bu konuda genelleme yapılmasını yanlış buluyorum.

evlilik sadece iki birey arasında olmaz. aileler de evlenir akraba olurlar. haliyle ailesinden ayrı bir kız olamaz. ya kızı ya ailesi diye bir seçim de olamaz. öyle ya da böyle sevmek zorundasin. mutlulik için.