ailesinden birini kaybetmiş kimseyi teselli etmek

çok zor. içiniz böyle akıp gider ya. aslında mükemmel bir aileye sahip değilsinizdir, cümle içinde bile kullanamaz hale gelirsiniz o kişinin yanında. ama şöyle de bir durum var ona üzülmeniz sizin ailenizi daha değerli yapmaz. tabi aileniz cidden iyiyse fark eder. ama maddi durumlar için bulunan sevgi nedir bilmeyen ve kararlarınızı, iradenizi kısıtlayan despot aile yapısıyla yetiştiyseniz bile ya böyle bir aileye sahip olsaydınız diyemezdiniz kaybı olana. ama doğrusu bu. ya böyle bir aileniz olsaydı yine de iç içe olmak ister miydiniz? sanki sevgi varmış gibi evlenecek yaşa gelene kadar size maddi anlamda bakıp( her istediğiniz yapıldı sanılmasın bu noktada tabi ihtiyacın yarısının yarısı kadar bütçe minimum.) sevgiden nasibini almamış bir ailede olmak, ölmesinden daha mı iyidir? bunun hep birinin yüzüne söylemek isterdim ama düşünmeden evet diyeceklerini biliyorum. aile kutsaldır dövse sövse de canındır kuramı değişmiyor. böyle sorunlu, ustaca yalan söylemeyi öğrenmiş ve sevgisiz büyüyen çocuklar da kendi ailesini kuruyor. şefkatsiz ve tahammülsüz.

alkol daya, çözmese de uyuşturur, ağrı kesici gibi düşünün