fakirler kendini zengin hissetsin diye üretilen ürünler

markasının adı, gördüğü işten daha gürültülü olan ürünlerdir.

ekseriyetinde logo ya da amblem hayvan kadar büyük ve ürün üzerinde görülebilecek yerlere basılır. kalitesini değil markasını satar. bol bol reklamı yapılır ve çakması çoktur.
çünkü gerçek kalite taklit edilemez.

iphone ve rolex bunun en klasik örneğidir.

gerçekten premium olan ürünlerin markalarını, gerçekten varlıklı* değilseniz kolay kolay duymazsınız.

mesela ben hiç hiç bir yerde patek philippe, gaggenau ya da meneghini la cambusa reklamı görmedim.
ama rolex dediğin zaman herkes en az bi kere duymuştur. arçelik ve bosch'u dünyada herkes biliyordur.

ürün değil ama restoran fikri tam buna hizmet eden bir yapıdır. hizmet edenlere hizmet edilen bir ortam fikri... çalışanlar size efendim diye hitap eder vs... köle efendi hisseder kendini bir iki saatliğine. (eskiden daha öyleymiş tabi şimdi o da iyice s..ko bir hal aldı)

(bkz: fakir- hausgerate ev aletleri)

iphone

dacia duster

fiat egea 1.4

zurna dürüm

eşarplı hemşire hanım

ötv & mtv.
normalde tamamen bir standart ürün olan aracı ülkemizde öyle güzel fiyatlara alıyorsunuz ki, götü boklu bomboş arabayı alan kendini çok zengin hissediyor.
arabada 4 lastik, direksiyon, abs ve klima var. o kadar yani, 2 tane de hava yastığı.
1 milyon diyor fiyatına.
hadi lan oradan diye tokatlayıp yürüyesin geliyor ama işte istiyor.
zengin hissediyor çünkü, yapacak bir şey yok.

kemalizm. bu ülkenin 100 yıldır % 80'ni yoksul ve batıya köle olduğu halde kendini varlıklı ve özgür hissediyor. duruma itiraz edeni de kemal paşa düşmanı ilan ediyor.