fakirlerin hızlı yiyip içmesi

aslında zaman değerli. onu hunharca kullanmamak gerek. ancak sebebi bu mu pek emin değilim. o nedenle enteresan bir durum.

zenginler* hayatı ve özellikle yeme içme işini daha aheste aheste yaparken fakirler bunu* çok daha hızlı yaparlar. acaba yemeğin bitmesinden mi çekinirler bilinmez.

bu arada tespit bana ait değil. hatta bu tespit 2011 yapımı zamana karşı filminde de yapılmış.

filmde zaman para olarak kullanılan bir birim ve her kişiye 25 yaşını doldurduktan sonra sabit bir miktar para veriliyordu. artık bu parayı çoğaltmak veya harcamak kişinin elindeydi ve yaşlanmak yoktu. zamanı bitene dek herkes 25. oh miss.

filmde insanlar zamanına yani zenginlik durumuna göre bölümlere* ayrılan bir dünyada yaşıyordu. kollarında bulunan sayaçlar kalan zamanlarını gösteriyordu. zamanı biten de ölüyordu tabi.

herkes aldığı mal ve hizmetler için ödemelerini kollarındaki sayaçla birbirine aktarıyordu. hırsızlar, gaspçılar ve orospular da öyle. bu nedenle bölümler arası seyahat çok zordu ve yüksek güvenlik önlemleri vardı.

arada bir fakir veya fakır* zenginlerin arasına karıştı mı, güvenlik birimleri (ajanlar) şıp diye yakalıyordu. çünkü hayatı boyunca zamanı az olan bu kişiler zamanı çok olan kişiler gibi davranamıyordu. hızlı davranınca da yakayı ele veriyorlardı.

not: yemeği hızlı yiyengillerden bir abiniz.

çünkü amele kesimin yemek yemeye 45 dakikası, taş çatlasa 1 saati olur. derdi yemeği hızlı yiyip çay sigara yapmaktır. sonra zaten zil çalar, vardiya başlar.

çünkü genelde zenginler yemeği yerken aldıkları tada ve tadın verdiği zevke odaklanırken; fakirler karınlarının doymasına odaklanır.

fakirler yiyip içmez, tıkınır.

insanın avcı-toplayıcı döneminden kalan içgüdüsel bir harekettir.

eskiden insanlara yemeğini getir, yemeksepeti kuryeleri getirmiyordu.
insanlar karnını doyurmak için avlanmak zorundaydı. avlarını ya oldukları yerde yemeye başlayacaktı ya da uzak bir yerde -belki yerleşim yerlerinde- yiyecekti. uzaklaşamayanlar, kendilerinden güçlü olan diğer hayvanlar avlarına çökmesin diye avını hızla yemeye çalışırdı. arkadan gelen bir aslan varsa eğer, onu güzel bir ziyafet bekliyor olacaktı. kendini yormadan bir taşla iki kuş yani.

uzun yıllar boyunca bu şekilde yaşayan, evrimleşen insan sonunda bugüne geldi.
hala içgüdüsel olarak çok aç olduğu zaman yemeğini hızlı yemeye eğilim gösterir.
sebebi de işte bu geçmiş. fakirlerin bunu daha görünür yapıyor olması da fakir olmaları.
şöyle düşünebiliriz, zenginler yerleşik hayata geçmişken, fakirler hala av peşinde koşuyor. ne bulurlarsa, onlardan başka kimse gelmesin diye hızla yiyip, bir sonraki av için hayatlarına devam etme peşindeler.

bugün de zenginken birden fakir olduk şükürler olsun..

ne alaka? bu bünyeyle alakalı bir konu. mesela hızlı yemek yiyen insan tokluk nedir bilmez. kilo almaya daha meyillidir, yedikçe yiyesi gelir. hızlı yiyenin beyni ve midesi tokluk hissini geç algılar ve bence bir fakirin kendisine yapacağı en kötü şey olur bu.

var ruhta fakirlik. biraz üst ligden bir kızla havalı bir kafeye gitmiştik. aç çıkmamak lazım evden. zaten hızlı yerim, o açlıkla muzlu çikolatalı şeyleri görünce abandım.

kız "tabağı çektin, nefes alsaydın" dedi, bi yarım ağız büzdü sağa sola bakmaya başladı. erkenden kalktık. bizim date de yalan oldu.

anladı içimin fakirliğini.

kişiden kişiye değişmekle beraber böyle bir genelleme doğrudur denebilir.

zengin insanlarda zevkler ve hazlar ön planda tutulduğu için yemek gibi eylemler daha tadına vara vara yapılır. zira insanların hayatta kalma gibi bir zorlukları yoktur. tam aksi faxır fuxara kesimde ise amaç zevk ve haz olamaz zira hayatta kalma, yaşama kavgası güdülür. bu sebeple sekste bile faxırlar büyük zevkler peşinde koşmazlar.

gün geçmiyor ki fakirliğimiz farklı bir şekilde yüzümüze vurulmasın.

gün geçmiyor ki bir eylemde statü aranmasın.