farkında olmadan iyileştiğimiz şeyler

bir yaranın kapandığını fark etmemek gibidir. bir elini atarsın ve o yara orada yoktur.

artık anımsadığımda bazı şeyler acı vermemeye başlıyor

sosyal fobi. kendini bir kere zorlarsın, bir kere o şeytanlarla yüzleşirsin. sonraki daha az zorlayıcı olur, bir bakmışsın bir sonraki daha az, daha az daha az derken yok olup gitmiş. bir şeyleri çok düşününce onlar da seni düşünmüyor, anlamak lazım.

hiper empati sendromundan kurtuldum. bile isteye yanlış yapan, kötü insanların bile yerine kendimi koya koya yorulmuştum. her şey gibi empatinin bile fazlası zarar.

üniversite zamanı platonik aşık olmuştum. bir yıla yakın kendisini görerek, devam eden bir buçuk iki yıl kadar sürede de bir daha göremeyeceğimi bilerek epey bir acı çekmiştim. sonra bir süre geçince farkettim ki geçmiş. hayatımda bu kadar yoğun var olup bu kadar da geçen giden başka bir şey olmadı. çok tuhaf. iyileşmesi gereken her şeyin bu kadar temiz ancak mümkünse daha hızlı şekilde iyileşmesini diliyorum.