farklı olmak

aslında oldukça normal iken toplumda nasıl bu kadar dışlandığına, neden bu kadar kaçıldığına anlam veremiyorum. paulo coelho, veronika ölmek istiyor isimli kitabında çok güzel özetler;

"dünyanın bütün dağlarında, ormanlarında, bir tek yaprağı bile bir başkasının tıpkısı olarak yaratmamıştır tanrı. oysa siz farklı olmayı delilik sanıyorsunuz."

aynı şey kar taneleri için de geçerlidir ve her bir kar tanesinin bir diğerinden farklı olduğu da kanıtlanmıştır. içinde bulunduğumuz dünyanın aynı maddeleri bile birbirinden bu kadar farklı iken insanların birbirinin aynısı olması nasıl beklenebilir?

herkes farklı ise kimse farklı değildir.

arkadaşlarımla görüştüğümde onların farklı olduğunu hissediyorum bu yüzden onları çok seviyorum.

herkes farklıdır. en ufak farklılık bile bizi bir başkasından çok daha farklı biri yapar. en ufak değişiklik dahi kimliğimiz üstünde çok farklı sonuçlar doğurur. herkesin farklılığı dahi farklıdır. bu sebepledir ki kendimizi tanımak ve kendimize yönelmek, bizi biz yapan şeyleri bulmak farklı olduğumuzu ve en iyi halimizin olduğumuz kişi olmakla meşgul olurken ortaya çıktını anlamamıza yardımcı olur. herkes kendiyse değişir dünya.

herkes kendi dünyasının kahramanı bu yüzden herkes kendine farklı.

yaşadığım ortamda hep farklı görüldüm. fakat iyi anlamda değil. "o biraz şey" gibi.

kurtlarla koşan kadınlar adlı kitaptan, farklı olmak ile ilgili ufak bir yazı bırakıyorum.

sizi, kara koyun, başıboş buzağı, yalnız kurt diye çağırırlarsa, sinmeyin ve kendinizi küçültmeyin. anlayışı kıt olanlar, uyumsuzların toplum üstünde yıkıcı bir etkileri olduğunu söylerler. ama yüzyıllar boyunca kanıtlanmıştır ki, farklı olmak toplumun kıyısında durmak demektir; özgün bir katkı, kültürüne yararlı ve şaşırtıcı bir katkı yapmayı neredeyse garantilemek demektir.

bazen insanlıktan çıkmanın adı olmuş.