fedor emelianenko

habib nurmuhamedov ufc nin sikletler üstü en iyi ismiyse fedor emelianenko da gelmiş geçmiş en iyi ağır sıklet ve en iyi pound for pound dövüşçüsü olarak otoritelerce kabul edilir. tâbi ki fedor zamanında habib çocuktu. kariyeri boyunca pride ve strike force organizasyonlarinda dövüşmüştür.
fedor öyle bir karakterdi ki rakipleri sonsuz saygı duyar trash talk a girmez maç öncesi horozlanmazlardi bile. buz mavisi gözlerinde sıfır duygu kırıntısı ile rakibe bakar önüne çıkan herkesi herşeyi bir buldozerin ezdigi gibi ezer geçer ve yine donuk bakan gözleri ile ayrılırdı. neredeyse hiç konuşmaz konuşsa da sakin ve alçak sesle sadece kendi dilini konuşur ingilizce konuşmazdı.fedor un ne denli bir idol olduğunu sadece tanıyanlar bilir.
rusya bayrağı altında uzun yıllar mma in rakipsiz imparatoru olarak tanınmış fedor emelianenko, aynı zamanda çok katı bir ortodokstur.

dönemin güreş temelli diğer müsabıklarından farkı, sambo'nun güreş ve jiu-jitsu ile boks/kickboks disiplinlerini birleştirmeye çalışması sonucu, daha önce pek de görülmemiş ve cevap vermesi zor bir stile sahip olmasıdır.


kendisini anlamak için pride döneminde karşısına çıkan arketipleri inceleyelim;

a) grekoromen güreşçiler - kevin randleman

b) japon 'shoot style' güreşçiler - kazushi sakuraba

c) jiu-jitsu uzmanları - gracie'ler

d) boksörler/kickboksçular ve muay thai - mirko cro cop



not: pride döneminde, japon seyirci yerde geçen müsabakaları sevmediğinden, çoğu zaman güreş biraz fazla uzarsa maç durdurulur ve taraflar ayağa kaldırılır ve pozisyon resetlenirdi. bundan dolayı güreş ve jiu-jitsu kullanacak olanlar, bu dönemde hep işi çabucak bitirmeye dayalı, patlayıcı hamleler yapmak zorundaydı. bu da onların ilk iki raund sonrası yorularak efektifliklerini kaybetmelerine yol açıyordu.


şimdi gelelim fedor'a.

fedor hiçbir şeyi çok iyi yapmıyordu ama her şeyi iyi yapıyordu. bundan dolayı yenmesi neredeyse imkansız hale gelmişti. yerde zaten tehlikeli olduğu için mata indirme riskini almak isteyen pek yoktu ama fedor'da yere gitmeyi sevdiği için maçlar genelde fedor bizi kıskaca almadan nasıl vururuz konulu bir ali cengiz oyunu tadında geçiyordu. elleri ağırdı ve o boyuttaki bir ağır siklet için hızlıydı. çelik gibi sinirleri yüzünden asla panik ya da korku emaresi de göstermiyordu. yani bir şekilde hep can yakıyordu fedor. inanılmaz dayanıklı da bir adamdı, rampage jackson tarafından kafa üstü yere çakıldığında, bırakın kendinden geçmeyi, sersemlememişti bile.


pride sonrası dönemde ufc onu çok kovaladı, maç başına o zaman duyulmamış bir rakam olan 2 milyon dolar ve satışlardan pay teklif ettiler ama fedor ufc'nin patronu dana white ile asla anlaşamadı. white, fedor'dan bir mcgregor ya da sonnen kadar olmasa da en azından brock lesnar kadar çıkıp konuşma yapmasını bekliyordu ancak fedor bu tip sahte promoları istememişti. 2008'de, ufc şampiyonu tim silvia ile olan maçı öncesi yapılan basın toplantılarında bile sakin ve şakacıydı, saygılıydı.

seneler sonra, bir başka aykırı tip olan nate diaz bu durumu 'wolf tickets' diyerek tabir edecekti. yani bir maçı satmak için sahte bir kavga yaratmak.


fedor hiçbir zaman wolf ticket satmadı. pek çok başka yerde dövüştü, ama yolu ufc'ye (6 tane ufc şampiyonunu eze eze yenmiş olsa da) hiç düşmedi.