fotoğraflı şiirler

bir fotoğraftan ve o fotoğrafı anlatan bir şiirden oluşan bütün.

en çok bilinenlerden biri;
melih cevdet anday'ın fotoğraf şiiri;


dört kişi parkta çektirmişiz,
ben, orhan, oktay, bir de şinasi…
anlaşılan sonbahar
kimimiz paltolu, kimimiz ceketli
yapraksız arkamızdaki ağaçlar…
babası daha ölmemiş oktay’ın,
ben bıyıksızım,
orhan, süleyman efendiyi tanımamış.

ama ben hiç böyle mahzun olmadım;
ölümü hatırlatan ne var bu resimde?
oysa hayattayız hepimiz.

bir kuş kondu ağaca
ardından bu fırladı arkasından
çıktı onu kovalarken dallardan
en tepeye
kuş güldü haline
öbür ağaca konup kahkaha ötüşleriyle
kedi anladı o an
zor durumda olduğunu

miyavlamadı
yardım istemedi
bir süre çevreyi izledi
sonra gösterdim ona kendimi
miyavlamaya başladı
ağaçtan insin diye yol gösterdim ona
indi yavaşça

elimin uzandığı yerden aldım onu
sevdim biraz
sonra kıvrıldı bacağıma

isim verdim ona yaprak
çünkü sonbahardaydık
ve bir ağaçtan düşmüştü
sarı bir yaprak gibi

iki besili köpek
tıkadılar yolumu
bir cumartesi sabahı

camış gibi olmuşsunuz
obez köpekler
çekilin yolumdan

utanmadınız mı
öbür köpeklerin rısıkını yerken
şişko köpekler