1.
yalnızca fransa'da yaşamış olan, fransızcası la nouvelle vague olan bu güzel sinema akımı, 2.dünya savaşı sonrasında yeni yeni toparlanan 1950'lerin fransasında ortaya çıkmış ve ortaya çıkma sebepleri arasında da o zamanın hollywood'una rakip olabilmek ve sinemaya gereken değeri göstermekti.
o dönemlerde yeni kurulmuş olan ulusal sinematografi merkezi, bu akım sayesinde fransa sinemasını olağanüstü canlandırırken, bu akım da birçok ilki bünyesinde barındırmıştır.
örnekler verecek olur isek, ilk kez bir sinema akımında, kendinden önceki filmlere veyahut film serilerine oldukça bol göndermeler yapılmıştır.
1945 yıllarında italya'da ortaya çıkmış olan yeni gerçekçilik akımından da oldukça etkilenmiş ve yoğun bir biçimde beslenmiş bu akımda, yeni gerçekçilik gibi oldukça doğal ışıklandırma kullanılması da bu akımı bir tık daha yükseğe taşımıştır bana kalırsa.
devam edecek olur isek, bugünlerde "tarantino tarzı..." olarak adlandırdığımız karmaşık kurgular, kronolojik olmayan sahne sırası da kendisini oldukça net bir biçimde bu akımın bayrak taşıyan yönetmenlerinin filmlerinde sık sık görülüyor. hah unutmadan, ilk bu dönemde yapılmış bu tarz...
hmm devam edeyim, bu akımın beni en etkileyen akımı ise bir anda "n... nasıl ya?!" diye haykırmama sebebiyet vermiş olaylar bütünü; misal bir adam ve bir kadın çok komik bir sohbet içerisindeyken sizi kahkaha tufanına sokarken bir anda hiç olmayacak bir biçimde kadın, eline bir bıçak alıp adamı 42 yerinden *42 hehehe canım otostopçunun galaksi rehberi okumak çekiyo tekrar...* bıçaklayabiliyor... yani anlatmak istediğim oldukça uyumsuz ve çarpıcı geçişler olabiliyor bu akımın filmlerinde...
bu arada bu akımın karakterleri de genelde siyasetten ve gündelik koşuşturmacadan, aile kavramından uzak öğrenciler, hayat kadınları...
bu film akımının benim için en güzel filmleri de şunlar;
bu akımın en büyük temsilcisi olarak gördüğüm godard ağabeyimin vivre sa vie'si...
yine godard ağabeyimizin pierrot le fou'su..
veeeeeee ke-sinlikle ama kesinlikle godard ağabeyimizin bande a part'ı... hele o louvre'da koşma sahnesi vardır ya, hani seneler sonra dremaers filminde o sahneye selam çakılmıştır... size bir itirafta bulunayım ben ne zaman o sahneyi görsem hep salya sümük ağlıyorum, o kadar hoşuma gidiyor; hatta bir filmde en etkilendiğim sahne olabilir o sahne...
hadi godard dışında bi yönetmen ve filmini de söyleyeyim bari ayıp olmasın.
françois truffaut'nun les quatre cents coups'u...
bu arada bu akımı ne zaman düşünsem aklıma hep anna karina geliyor, onun sigara içerken bi sahnesi vardı vivre sa vie'de, hep dövme yaptırmak istemiştim ama hep param yetişmemişti, ağlamadan sonlandırıyorum bu girdiyi.
bande a part izleyin ama tamam mı? o louvre'da koşma sahnesini izlerken de beni hatırlayın.
o dönemlerde yeni kurulmuş olan ulusal sinematografi merkezi, bu akım sayesinde fransa sinemasını olağanüstü canlandırırken, bu akım da birçok ilki bünyesinde barındırmıştır.
örnekler verecek olur isek, ilk kez bir sinema akımında, kendinden önceki filmlere veyahut film serilerine oldukça bol göndermeler yapılmıştır.
1945 yıllarında italya'da ortaya çıkmış olan yeni gerçekçilik akımından da oldukça etkilenmiş ve yoğun bir biçimde beslenmiş bu akımda, yeni gerçekçilik gibi oldukça doğal ışıklandırma kullanılması da bu akımı bir tık daha yükseğe taşımıştır bana kalırsa.
devam edecek olur isek, bugünlerde "tarantino tarzı..." olarak adlandırdığımız karmaşık kurgular, kronolojik olmayan sahne sırası da kendisini oldukça net bir biçimde bu akımın bayrak taşıyan yönetmenlerinin filmlerinde sık sık görülüyor. hah unutmadan, ilk bu dönemde yapılmış bu tarz...
hmm devam edeyim, bu akımın beni en etkileyen akımı ise bir anda "n... nasıl ya?!" diye haykırmama sebebiyet vermiş olaylar bütünü; misal bir adam ve bir kadın çok komik bir sohbet içerisindeyken sizi kahkaha tufanına sokarken bir anda hiç olmayacak bir biçimde kadın, eline bir bıçak alıp adamı 42 yerinden *42 hehehe canım otostopçunun galaksi rehberi okumak çekiyo tekrar...* bıçaklayabiliyor... yani anlatmak istediğim oldukça uyumsuz ve çarpıcı geçişler olabiliyor bu akımın filmlerinde...
bu arada bu akımın karakterleri de genelde siyasetten ve gündelik koşuşturmacadan, aile kavramından uzak öğrenciler, hayat kadınları...
bu film akımının benim için en güzel filmleri de şunlar;
bu akımın en büyük temsilcisi olarak gördüğüm godard ağabeyimin vivre sa vie'si...
yine godard ağabeyimizin pierrot le fou'su..
veeeeeee ke-sinlikle ama kesinlikle godard ağabeyimizin bande a part'ı... hele o louvre'da koşma sahnesi vardır ya, hani seneler sonra dremaers filminde o sahneye selam çakılmıştır... size bir itirafta bulunayım ben ne zaman o sahneyi görsem hep salya sümük ağlıyorum, o kadar hoşuma gidiyor; hatta bir filmde en etkilendiğim sahne olabilir o sahne...
hadi godard dışında bi yönetmen ve filmini de söyleyeyim bari ayıp olmasın.
françois truffaut'nun les quatre cents coups'u...
bu arada bu akımı ne zaman düşünsem aklıma hep anna karina geliyor, onun sigara içerken bi sahnesi vardı vivre sa vie'de, hep dövme yaptırmak istemiştim ama hep param yetişmemişti, ağlamadan sonlandırıyorum bu girdiyi.
bande a part izleyin ama tamam mı? o louvre'da koşma sahnesini izlerken de beni hatırlayın.
devamını gör...
2.
tüm dünyayı etkilemiş ve hala daha etkilemeye devam eden akım.
1950'li yıllarda türk sinemasında, dönemin fransız kıyafetlerinden, müziklerine kadar pek çok yerde yeni dalganın izleri görülür. hatta ülkede bir fransa hayranlığı furyası başlar.
her ne kadar başlangıç yıllarına denk gelmese de, en bariz örneklerinden bir tanesi, ajda pekkan'ın fransa'dan peşpeşe alıp ülkemizde jübilesini yaptığı şarkılardır.
ayrıca agnes varda, godard, truffaut, bresson -biraz daha klasik olmasına rağmen bresson- ve favorim eric rohmer gibi estetik açıdan kusursuz işler çıkaran yönetmenleri barındırır.
1950'li yıllarda türk sinemasında, dönemin fransız kıyafetlerinden, müziklerine kadar pek çok yerde yeni dalganın izleri görülür. hatta ülkede bir fransa hayranlığı furyası başlar.
her ne kadar başlangıç yıllarına denk gelmese de, en bariz örneklerinden bir tanesi, ajda pekkan'ın fransa'dan peşpeşe alıp ülkemizde jübilesini yaptığı şarkılardır.
ayrıca agnes varda, godard, truffaut, bresson -biraz daha klasik olmasına rağmen bresson- ve favorim eric rohmer gibi estetik açıdan kusursuz işler çıkaran yönetmenleri barındırır.
devamını gör...
3.
o ne biçim sanatsal akım ismi diye düşündürmüştür.
devamını gör...
4.
ulen dalga falan demeyin korkutmayın insanları* yemin ederim başlığı okuyunca nooluyo lan ingiliz mutasyonundan sonra fransız mutasyonu mu çıktı virüsde dedim, virüs dalgası sandım vallahi.*
devamını gör...