futbolun boş iş olduğu gerçeği

hakemle birlikte 23 kişi bir topun peşinden gidiyor, gerçi kaleciler sabit genelde ama olsun. izleyen milyonlarca insanda bunu izliyor, hadi iddia oynayanları anlarımda geri kalanlar ne zevk alıyor onu anlamıyorum.
(bkz: hissediyorum linç geliyor)

değildir.

ülke gündemi lağımdan beter, twitterda 1 saat zap yapmak stres seviyemi %30 arttırıyor abartmıyorum. futbol sayesinde gündemden birkaç saatliğine de olsa kaçabiliyorum, tavsiye ederim.

(bkz: en büyük eğlence fenerbahçe)

aynen bence de. cok cocuk ve cahil isidir futbol aslinda.

fanatiklik derecesinde izlemek, takım tutmak biraz boş geliyor bana.. ama zevkine izle gollere, çalımlara bak miss gibi..

boş değildir. belli bir kesim için duygu atma aracıdır. gerçek dertlerini unutma aracıdır. sahte de olsa güçlü hissetme aracıdır.

benim için büyük bir keyiftir futbol maçı izlemek.

ama asla hayatımın merkezine almam. galatasaraylılığım da önde gelen kimlik unsurlarımdan biri değildir.

mesela geçen bjk'ye 5-0 yenildik. yani bırakın ertesi günü, haftayı; o gecem bile kötü geçmedi.

futbol uğruna cinayet işleyebilecek psikolojide olanlara pek anlam veremiyorum. ben futbolla alakalı bir konuda birinin kalbini kırarsam dahi "s....im futbolu" derim. hakikaten değmez.

çenesini yoran için boş iş ama oynayan için hem bedeni dinç hem para kazanıyor.

çeneni yoruyorsan ve onunla hayatının kendine zehir ediyorsan boş işten ötedir hatta ama zevk alma peşinde koşup güzel yanını görürsen olmaz boş iş.

para basarsan iddiaya boş gelmez. acayip keyifli izlersin(bkz: swh)*

uzun yıllar boyu dinci tayfa, futbolun gavur işi olduğu, peygamberin torunlarının kafaları kesilerek yerde tekmelendiği, futbolun oradan icad edildiği vb. masallarla futbol kötüledi.. sektörde dönen bütçeyi farkedince torun tosun futbola yazdırdılar, cami dernek turnuvaları düzenleyip menajerliğe soyundular. şimdi avrupa çapında organizeler, cemaatçi futbol çeteleri, bahis çeteleri var. kimi şöhretleri herkesçe tanınır. pek bir futbolsever!dirler. kimi keskin görünümlü sol veya sağ aydın geçinenler, gerçek toplumsal sorunlar üstüne konuşup yazmanın hukuki faturasından tırstıkları için, anında futbol yazar ve yorumculuğuna yatay geçiş yaptılar.. (çoğu ömründe stadyuma gitmemiş, topa ayağı da değmemiştir.) popçusundan sanatçısına, siyasetçisinden akademisyenine yüzlerce fenomenin, ne fanatik bilmemhangi takımlı olduğunu, şampiyonluk yıllarında şaşkınlıkla öğreniriz. mafya ayrı ilgi gösterir futbola, meclis ayrı. koca koca siyasetçiler boyunlarına takım kaşkolu sarmadan o şehirde kürsüye çıkmazlar.
vatan millet adapazarcı sarkık bıyıklı kahramanlarımız tribün amigoluğundan taraftar devşirir, vatan kurtarıp bilmem neyi protesto eder, milli maç demez şova kalkışır. çok geniş kitlelerin sistemde yüzleri asla gülemediği için, hafta sonu yapay sevinç ve deşarj olmada tek legal yoludur maçlar, stadyumlar. fukara çocukların şöhret düşleri, sınıf atlama ütopyalarıdır. trabzonlunun sivaslının ikinci dinidir neredeyse.
toplum için bu gerçeklikteki bir olgu olan futbol, birileri için de "boş iş"olmalı ki: çeşit olsun tabii. (sen neyle dolduruyorsun boşluğu desen cevapta zorlanır gerçi.)
insan kısım kısım, yer damar damar..
futbol konusunda da bakış çeşit çeşit deeşik.!!

spor önemsiz şeylerin en önemlisidir. herhangi bir sporu yapmak veya takip etmek tutku ile alakalıdır. bir takıma bağlanmak koşulsuz sevgi gerektirir. bu da insanın gelişimi açısından önemli bir durum bence