gayyâ-yı vücûd

tevfik fikret'in felsefik ve son derece karamsar olan şiiridir.

gayya-yı vücud
bazı kırlarda gezerken görülür nefretle;
bir çukur yerde birikmiş, kokuşmuş bir su, solucanlarla, sülüklerle, yılanlarla dolu.
adacıklar gibi üzerinde yüzen böcek bulutları,
sazların gölgesinde sayısız, isimsiz
kaynaşan kokuşmuş kalabalık, acı bir korkuyla
titretir kalbi, fakat kurtulamaz gözleriniz
bakmaktan o zehir bulaşmış aynaya yine,
sizi bir cazibe almış gibidir pençesine.
ruhunuzdan ne kadar gelsede nefret seslenişi
oradan ayrılamaz dikkatiniz bir müddet,
oradan dönmeğe kuvvet bulamaz gözleriniz...
işte varlık cehennemi, işte o karanlık, o batak:
insanın işte, ümid dolu heves dolu, kendinden geçmiş
karanlık çukurda yüzdüğü yokluk girdabı...

saf ruhu karanlığın derinliğine indikçe
çırpınır öfkeyle nefretle; fakat durmaksızın
devam edecektir o inişe sonsuza kadar.


gayya: cehennem çukuru. cehennemin en korkunç, en can alıcı yeri.

tahlili: buradan

yücelme arayışındaki insanın, bayağılığa saplanma korkusunu anlatan şiirdir kanımca. yukarıda türkçeleştirilmiş hali verilmiştir.