gece birden akla her şeyin berbat olduğunun gelmesi

direncinizi kırar. hışımla bir şeyleri düzene koymak için uğraşırken elinizde bir sopa, kendinizi dövdüğünüzü görürsünüz. yakında bir yerde bir parça su varsa, aksiniz sizi azarlar, aşağılarca bakar. derin nefesler alıp soluklanmaya çalışırsınız, sopa elinizden düşer, dermansızca dizlerinizin üstüne çökersiniz, yer kayar altınızdan.

bu mevzu benim gündüz vakitlerinde de aklımda olduğu için geceleri aklıma gelmesi de benim için fark yaratmıyor. gecesi gündüzü aynı abv hayat.

yarın işe başlamam gerekiyor. uyuyamıyorum. bazen her şey mükemmel, bazen iyice yoruluyorum. bilmiyorum. benden adam olmaz.

gece birden yalnızlık hissiyatının kollarında olduğunu farketmekle gelen içten bir hüzün ve ağlamaklı hal ile kapışır.